জুন 19 – আমাৰ মাজত খোজ কাঢ়ি যোৱাজন !

“ইফিচত থকা মণ্ডলীৰ দূতলৈ তুমি এই কথা লিখাঃ “এই সকলো কথা সেই জনৰ, যি জনে নিজৰ সোঁ হাতত সাতোটা তৰা ধাৰণ কৰে; আৰু যি জনে সাতোটা সোণৰ দীপাধাৰৰ মাজত অহা-যোৱা কৰে, তেওঁ এই কথা কয়, ” (প্ৰকাশিত বাক্য ২:১).

প্ৰভুৱে সাতটা মণ্ডলীৰ মাজত খোজ কাঢ়িছে.  তেওঁ কেৱল এটা গীৰ্জা বা মণ্ডলীৰ নহয়. তেওঁ সকলো গীৰ্জাৰ অন্তৰ্গত.  তেওঁৱেই গীৰ্জাসমূহৰ তদাৰক, পুষ্টি আৰু পথ প্ৰদৰ্শন কৰা. তেওঁ আপোনাৰ পৰিয়ালত আনকি আপোনাৰ কৰ্মক্ষেত্ৰতো খোজ কাঢ়ে. আপুনি সদায় তেওঁৰ উপস্থিতি অনুভৱ কৰা উচিত.

কিছুমান মণ্ডলীয়ে গৌৰৱ কৰে যে প্ৰভু কেৱল তেওঁলোকৰ গীৰ্জাৰহে আৰু আনবোৰৰ নহয়.  তেওঁলোকে নিজৰ গীৰ্জাৰ বিষয়ে উচ্চ চিন্তা কৰে আৰু আনৰ প্ৰতি কম মতামত ৰাখে.  প্ৰভুৱে সোঁহাতে সাত তৰা ধৰি, সাতটা দীপস্তৰৰ মাজত খোজ কাঢ়িছে.  তেওঁ আপোনাৰ মণ্ডলীৰ মাজত খোজ কাঢ়ে; আত্মাৰ মাজত.  প্ৰভুৱে সকলো মণ্ডলীক ভাল পায় আৰু তেওঁলোকৰ বাবে নিজৰ জীৱন দিছে.

আৰম্ভণিতে ঈশ্বৰে আদম আৰু হৱাৰ লগত এদন বাগিচাত খোজ কাঢ়িছিল. তেওঁ মানুহৰ পুত্ৰৰ সৈতে এই জগতত আনন্দ কৰি আছিল.  তেওঁলোকৰ লগত কথা পাতিছিল আৰু মত বিনিময় কৰিছিল.  ‘বাগিচাত খোজ কঢ়া প্ৰভু ঈশ্বৰ’ (আদিপুস্তক ২:১৯), আদমে ঈশ্বৰে সৃষ্টি কৰা সকলো প্ৰাণী আৰু চৰাইৰ নাম দিয়াটো আগ্ৰহেৰে চাই আছিল.

গাঁৱে-ভূঞে সন্ধিয়া বন্ধু-বান্ধৱীয়ে একেলগে ফুৰিবলৈ যোৱা দেখিবলৈ পোৱা যায়.  তেওঁলোকৰ অন্তৰৰ সকলো বিষয়তে মুকলি আলোচনা হ’ব.  আন কিছুমানে শুদ্ধ বতাহ ল’বলৈ খোজ কাঢ়িবলৈ ওলাই যাব.  একেদৰে নৱবিবাহিত দম্পতীয়ে হয়তো সাগৰৰ পাৰৰ ৰাস্তাত ঘূৰি ফুৰা, হাত ধৰি ইজনে সিজনৰ লগত কথা পাতি, হাঁহি হাঁহি, ইজনে সিজনৰ সংগ উপভোগ কৰা দেখিছে.  ঈশ্বৰৰ লগত আপোনাৰ ইমান ঘনিষ্ঠ সম্পৰ্ক আছেনে? আপুনি হনোকৰ দৰে ঈশ্বৰৰ লগত চলি আছেনে?

প্ৰভুৱে প্ৰতিজ্ঞা কৰিছে, “আৰু মূৰ্তিবোৰৰ সৈতে ঈশ্বৰৰ মন্দিৰৰ কি বিধান আছে? কিয়নো আমি জীৱনময় ঈশ্বৰৰ মন্দিৰ; এই বিষয়ে ঈশ্বৰে কৈছে,  বোলে, “মই তেওঁলোকৰ মাজত বসতি কৰি থাকিম আৰু অহা-যোৱা কৰিম;মই তেওঁলোকৰ ঈশ্বৰ হ’ম আৰু তেওঁলোক মোৰ লোক হ’ব.” (২ কৰিন্থীয়া ৬:১৬).  “সেইদিনা তোমালোকে জানিবা যে, মই পিতৃত আছোঁ আৰু তোমালোকো মোত আছা, ময়ো তোমালোকত আছোঁ.”(যোহন ১৪:২০).  শাস্ত্ৰই এই কথাটো নিশ্চিত কৰে যে ঈশ্বৰে নিজৰ লোকসকলৰ মাজত খোজ কাঢ়িবলৈ আনন্দ পায় (মথি ১৮:২০)

স্বৰ্গত আবদ্ধ হ’ব নোৱাৰা গৌৰৱৰ ৰজাই যদি তোমালোকৰ মাজত বাস কৰি খোজ কাঢ়িব, তেন্তে তোমালোক কিমান যোগ্য হ’ব লাগিব! যিহোৱাই মোচিক ক’লে, “মই যেতিয়া ইস্ৰায়েলৰ লোকসকলৰ মাজত, শিবিৰৰ মাজত খোজ কাঢ়ি যাম, তেতিয়া তাত কোনো অশুচিতা পোৱা নাযাব”.  তেওঁ সঁচাকৈয়ে, মানুহৰ মাজত খোজ কাঢ়ে.

তোমালোকে সকলো অশুচিতা এৰি প্ৰভুৰ প্ৰিয় কাম কৰিবনে যাতে তেওঁ তোমালোকৰ মাজত চলিব পাৰে? “কিন্তু যিজনে তোমালোকক মাতিছে তেওঁ যেনেকৈ পবিত্ৰ, তোমালোকে তোমালোকৰ সকলো আচৰণত পবিত্ৰ হোৱা” (১ পিতৰ ১:১৫)

ঈশ্বৰৰ সন্তান, জগতৰ লেতেৰা কেতিয়াও নিদিব; আৰু এই জগতৰ কামনাই তোমালোকৰ মাজত প্ৰৱেশ কৰি তোমালোকক বিনষ্ট কৰিব.

অধিক ধ্যান-ধাৰণৰ বাবে পদ: “এতেকে, প্ৰভুৱে কৈছে, d “তোমালোকে সিহঁতৰ মাজৰ পৰা ওলাই আহা আৰু পৃথক হোৱা, আৰু কোনো অশুচি বস্তুক নুচুবা, তাতে মই তোমালোকক গ্ৰহণ কৰিম,”(২ কৰন্থীয় ৬:১৭).