জুন 03 – কান্ধ যিয়ে পবিত্ৰ কৰে !

“কিন্তু কহাতৰ সন্তান সকলক মোচিয়ে একোকে নিদিলে, কিয়নো পবিত্ৰ স্থানৰ বস্তুবোৰৰ ভাৰ হে তেওঁলোকৰ ওপৰত আছিল আৰু তেওঁলোকৰ প্রয়োজনীয়া বস্তুবোৰ তেওঁলোকে কান্ধতকৈ ভাৰ বব লগীয়া.”(গণনা পুস্তক ৭:৯).

লেবী জনগোষ্ঠীত কহাতৰ পুত্ৰসকলৰ ওপৰত এটা বিশেষ দায়িত্ব দিয়া হৈছিল – আবাসৰ পবিত্ৰ বস্তুবোৰ কঢ়িয়াই নিয়া, যিবোৰ তেওঁলোকৰ কান্ধত কঢ়িয়াই নিব লাগিছিল. এই সেৱাৰ বাবে তেওঁলোকৰ কান্ধ পবিত্ৰ আৰু উৎসৰ্গা কৰা হৈছিল.

যেতিয়া ঈশ্বৰৰ তম্বুৰ ওপৰত ডাৱৰৰ স্তম্ভটো ওপৰলৈ উঠিব, তেতিয়া ইস্ৰায়েলৰ সন্তানসকলে শিবিৰ ভাঙি নিজৰ তম্বু নমাই আগবাঢ়ি যাব. তেওঁলোকে নিজৰ সন্তান, কেঁচুৱা আৰু বস্তু কান্ধত তুলি লৈ বাটত থাকিব.

কিন্তু প্ৰভুৰ তম্বুৰ পবিত্ৰ বস্তু কোনে কঢ়িয়াব পাৰে? সাধাৰণ মানুহে কঢ়িয়াই নিব নোৱাৰে. প্ৰভুৱে এই দায়িত্ববোৰৰ বাবে লেবী জনগোষ্ঠীক পৃথক কৰিছে, আৰু সেইবোৰ পবিত্ৰ কৰিছে. তেওঁলোকে কনান দেশত প্ৰৱেশ কৰাৰ সময়ত পবিত্ৰ বস্তুবোৰ কান্ধত তুলি লৈছিল.

আমাৰ প্ৰভু যীচু খ্ৰীষ্টৰ কান্ধলৈ চাওক. তেওঁলোক পবিত্ৰ আৰু তেওঁলোকে তোমালোকক পবিত্ৰ কৰি তেওঁলোকৰ ওপৰত কঢ়িয়াই লৈ ফুৰে, যেনেকৈ কহাতৰ সন্তানসকলে পবিত্ৰ বস্তু কঢ়িয়াই লৈ ফুৰিছিল. তোমালোকক ধাৰ্মিক কৰিবলৈ, যে তেওঁ কালভাৰীত ক্ৰুচত নিজৰ তেজৰ শেষ টোপালটোও বোৱাই দিলে. আপোনাৰ পবিত্ৰতাৰ বাবেই, তেওঁ শাস্ত্ৰৰ ৰূপত চিৰন্তন বাক্য দিছে.

তেওঁ যেনেকৈ পবিত্ৰ, আপোনাৰ জীৱনৰ প্ৰতিটো দিশো পবিত্ৰ হ’ব লাগে. কেৱল তেওঁৰ পবিত্ৰ কান্ধে আপোনাক চিৰন্তন কনানলৈ লৈ যাব.

আপোনাৰ জীৱনত কোনো গোপন পাপ, বা লুকাই থকা সম্পৰ্ক দেখি প্ৰভুৱে ঘৃণা কৰে. ইস্ৰায়েলৰ সন্তানসকলে জয়লাভ কৰিব নোৱাৰিলে, যেতিয়ালৈকে আখানৰ পাপ শিপাই উলিওৱা নহ’ল. সেয়েহে আপোনাৰ জীৱনত বিজয় পাবলৈ আপুনি পবিত্ৰ হোৱা উচিত.

কহাতৰ পুত্ৰসকলৰ কান্ধতকৈ প্ৰভুৰ কান্ধ পবিত্ৰ. আৰু তেওঁ আপোনাক নিজৰ কান্ধত কঢ়িয়াই লৈ ফুৰে. যেতিয়া আপুনি সেই কান্ধ দুটাৰ ওপৰত ভৰ দি সম্পূৰ্ণৰূপে নিৰ্ভৰ কৰিব, তেতিয়া আপুনি আপোনাৰ জীৱনৰ সকলো বেয়া আৰু পাপ সংগ্ৰামৰ পৰা মুক্ত হ’ব; আৰু পবিত্ৰ কৰা হ’ব.

ইস্ৰায়েলীসকলে মিচৰৰ পৰা ওলাই আহি প্ৰতিজ্ঞাত কনান দেশত প্ৰৱেশ কৰিলে. এই সংসাৰত এটা জাতিৰ পৰা আন এটা জাতিলৈ গৈছিল. কিন্তু তোমালোকক পবিত্ৰ স্বৰ্গত প্ৰৱেশ কৰিবলৈ আহ্বান কৰা হৈছে.

ঈশ্বৰৰ সন্তানসকল, আপুনি পবিত্ৰ হোৱাৰ প্ৰয়োজন, যদিহে প্ৰভুক তেওঁৰ আগমনৰ সময়ত লগ কৰিবলগীয়া হয়. আপোনাৰ নিখুঁত পবিত্ৰতা থকাটো প্ৰয়োজন; কোনো দাগ বা দাগ নোহোৱাকৈ. সেই ধৰণৰ পবিত্ৰতা প্ৰভুৱে আপোনাৰ পৰা আশা কৰে. “ কিয়নো আপোনালোক আপোনালোকৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ উদ্দেশ্যে এক পবিত্ৰ জাতি; পৃথিবীত থকা সকলো জাতিৰ মাজৰ পৰা যিহোৱাই আপোনালোকক মনোনীত কৰিলে যাতে আপোনালোক তেওঁৰ নিজৰ বিশেষ সম্পত্তি হয়.”(দ্বিতীয় বিবৰণ ১৪:২).

অধিক ধ্যান-ধাৰণৰ বাবে পদ: “যি জন অন্যায়কাৰী, তেওঁক পুনৰ অন্যায় কৰি থাকিবলৈ দিয়া; যি জন কলঙ্কী, তেওঁ পুনৰ কলঙ্ক কৰি থাকক; যি জন ধাৰ্মিক, তেওঁ পুনৰ ধৰ্ম আচৰণ কৰক; যি জন পবিত্ৰ লোক, তেওঁ পবিত্ৰ হৈ থাকক.”  “চোৱা! মই বেগাই আহি আছোঁ; মই দিবলগীয়া পুৰস্কাৰ মোৰ লগত আছে, যাৰ যেনে কৰ্ম, তেওঁক তেনে প্ৰতিফল দিয়া হব৷”(প্ৰকাশিত বাক্য ২২:১১-১২).