ছেপ্টেম্বৰ 28 – আচৰিত অভিষেক !

“সেই যজ্ঞলৈ যিচয়ক নিমন্ত্ৰণ কৰিবা, আৰু তুমি কি কৰিব লাগে, মই তোমাক দেখুৱাম; মই তোমাৰ আগত যিজনৰ বিষয়ে ক’ম, তুমি মোৰ কাৰণে সেই জনকেই অভিষেক কৰিবা.” (১ চমূৱেল ১৬:৩).

চমূৱেল ভাববাদীয়ে তেলৰ শিংটো লৈ বৈৎলেহমত যিচয়ৰ ঘৰলৈ গ’ল. সেই নগৰৰ বয়োজ্যেষ্ঠসকলে নিজকে পবিত্ৰ কৰি সেই বলিদানত অংশ লৈছিল. জেচীয়েও নিজৰ সাতজন পুত্ৰক পবিত্ৰ কৰি বলিদানৰ বাবে আমন্ত্ৰণ জনাইছিল. কিন্তু প্ৰভুৱে সেই সাতজনৰ কোনো এজনকো বাছি লোৱা নাছিল. সেয়েহে চমূৱেলে যীচীক ক’লে, “সকলো ডেকা ইয়াত আছেনে?” তাৰ পাছত তেওঁ ক’লে, “এতিয়াও সৰুজন বাকী আছে, আৰু তাতেই তেওঁ ভেড়াবোৰ পালন কৰি আছে.” চমূৱেলে যীচীক ক’লে, “তেওঁক পঠাই আনিব. কিয়নো তেওঁ ইয়ালৈ অহালৈকে আমি বহি নাথাকো.”

গতিকে তেওঁ পঠিয়াই তেওঁক ভিতৰলৈ আনিলে আৰু প্ৰভুৱে ক’লে, “তেতিয়া চমূৱেলে তেল ভৰোৱা শিংটো ল’লে, আৰু ককায়েকসকলৰ আগত তেওঁকেই অভিষেক কৰিলে; সেই দিনাৰ পৰা যিহোৱাৰ আত্মা দায়ূদত স্থিতি হ’ল. তাৰ পাছত চমূৱেল উঠি ৰামালৈ গ’ল.”(১ চমূৱেল ১৬:১৩). কি যে এক আচৰিত অভিষেক! আৰু কি এক আচৰিত টাৰ্নিং পইণ্ট!

যদিও দায়ূদক নিজৰ পিতৃয়ে তুচ্ছ বুলি গণ্য কৰিছিল, তথাপিও তেওঁ প্ৰভুক তেওঁৰ মেৰপালক হিচাপে গণ্য কৰিছিল. আনকি যেতিয়া তেওঁৰ ভাইসকলে ইস্ৰায়েলৰ সৈন্যবাহিনীত ভাল স্থানত আছিল, তেতিয়াও দায়ূদে জাকক চোৱা-চিতা কৰিছিল. তেওঁ ঈশ্বৰৰ প্ৰশংসা কৰি গীত গাই আছিল, ‘যেতিয়া প্ৰভু মোৰ মেৰপালক হয়, তেতিয়া মোৰ কোনো ভাল বস্তুৰ অভাৱ নহয়’.

দায়ূদক তেওঁৰ ভাই আৰু শত্ৰুসকলৰ আগত আৰু ইস্ৰায়েলৰ মণ্ডলীত অভিষেক কৰা হৈছিল. এই বিষয়ে দায়ূদে কৈছে, “তুমি মোৰ শত্রুবোৰৰ সাক্ষাতে মোৰ সন্মুখত মেজ সজাইছা; তুমি মোৰ মূৰ তেলেৰে তিয়াইছা; মোৰ পান-পাত্ৰ উপচি পৰিছেa.” (গীতমালা ২৩:৫).

“কিন্তু মোৰ শিংটোক তুমি বনৰীয়া গৰুৰ দৰে উচ্চ কৰিলা; মই সতেজ তেলেৰে অভিষেক কৰা হৈছে” (গীতমালা ৯২:১০). দায়ূদৰ মাজত যি অভিষেক আছিল, তেওঁ তেওঁক ক্ৰমান্বয়ে তুলি ধৰিলে; আৰু যুদ্ধত তেওঁক বিজয় দিছিল. তেওঁক “এয়ে দায়ূদৰ শেহতীয়া কথা. যিচয়ৰ পুত্ৰ দায়ুদ, উচ্চ সন্মানীয় পুৰুষ, যাকোবৰ ঈশ্বৰৰ দ্বাৰাই অভিষিক্ত এজন, এজন ইস্ৰায়েলৰ মধুৰ স্তুতি গীত গাওঁতা৷” (২ চমূৱেল ২৩:১) বুলি কোৱা হৈছে.

ঈশ্বৰৰ সন্তানসকল, হয়তো আপুনি নিজকে নিম্ন আৰু তুচ্ছ বুলি ভাবে. আপুনি আনৰ দ্বাৰা অৱজ্ঞা কৰিব পাৰে আৰু কোনো কাম নাই বুলি গণ্য কৰিব পাৰে. কিন্তু প্ৰভু, তোমালোকক গৌৰৱময়ভাৱে ওপৰলৈ তুলিবলৈ শক্তিশালী. প্ৰভুৱে কৈছে, “তোমালোকে পূৰ্বকালৰ কথা সোঁৱৰণ নকৰিবা, আৰু পুৰণি কথাবোৰলৈ বিবেচনা নকৰিবা.  চোৱা, মই এক নতুন কাৰ্য কৰিবলৈ উদ্যত; সেয়ে এতিয়া ঘটিব; তোমালোকে জানো তাক নাজানিবা? মই অৰণ্যৰ মাজত পথ, আৰু মৰুভূমিৰ মাজত নদীবোৰ উৎপন্ন কৰিম.” (যিচয়া ৪৩:১৮-১৯).

অধিক ধ্যান-ধাৰণৰ বাবে পদ: “ তিনি ধূলো থেকে গরিবকে তোলেন, আর ছাইয়ের গাদা থেকে দরিদ্রকে তোলেন, সম্মানীয় লোকদের সঙ্গে বসিয়ে দেন, প্রতাপ সিংহাসনের অধিকারী করেন. কারণ পৃথিবীর থামগুলি সদাপ্রভুরই, তিনি সেগুলির উপরে জগত স্থাপন করেছেন. “(১ চমূৱেল ২:৮).