ছেপ্টেম্বৰ 14 – শক্তিশালী কৰিবলৈ আহ্বান !

“তেতিয়া যীচুৱে থমকি ৰৈ তেওঁক মাতি আনিবলৈ আজ্ঞা দিলে৷ তেতিয়া লোক সকলে সেই অন্ধক ক’লে- “ভয় নকৰিবা, উঠা! তেওঁ তোমাক মাতিছে.” (মাৰ্ক ১০:৪৯).

অন্ধ বাৰ্টিমিয়াছ বুলি কোৱাসকলে দিয়া প্ৰথমটো বক্তব্য আছিল: ‘উল্লাসিত হওক’, বা ‘উৎসাহিত হওক’ বা ‘সাহস কৰক’. এই কথাবোৰে বাৰ্টিমিয়ালৈ আশা কঢ়িয়াই আনিলে, আৰু তেওঁৰ হৃদয়ত বিশ্বাস কঢ়িয়াই আনিলে. ‘সাহস ৰাখক’ এই শব্দবোৰে তেওঁক অক্ষমতাৰ পৰা কোনো কাম কৰিবলৈ শক্তিৰ অৱস্থালৈ ৰূপান্তৰিত কৰিলে. যিজনে আগতে কৈছিল, ‘মই একো কৰিব নোৱাৰো’, তেওঁ এতিয়া কৈছে, “মোক শক্তিশালী কৰা খ্ৰীষ্টৰ দ্বাৰাই মই সকলো কৰিব পাৰো’.

মোচিৰ সময়ৰ পাছত ঈশ্বৰে যিহোচূৱাই ইস্ৰায়েলীসকলক নেতৃত্ব আৰু পথ প্ৰদৰ্শন কৰাটো বিচাৰিছিল. সাত জাতি আৰু একত্ৰিশজন ৰজাৰ বিৰুদ্ধে যুদ্ধত কেৱল যিহোচূৱাই তেওঁলোকক নেতৃত্ব দিব লাগিছিল.

গতিকে, প্ৰভুৱে মোচিলৈ চাই ক’লে, “নুনৰ পুত্ৰ যিহোচূৱাৰ ওপৰত মোচিয়ে হাত ৰাখিছিল বাবে তেওঁ জ্ঞানদায়ক আত্মাৰে পৰিপূৰ্ণ আছিল; সেয়ে, ইস্ৰায়েলৰ সন্তান সকলে তেওঁৰ কথা অনুসাৰে চলিব ধৰিলে আৰু যিহোৱাই মোচিৰ যোগেদি যি আজ্ঞা দিছিল, সেই অনুসাৰে কাৰ্য কৰিবলৈ ধৰিলে.” (দ্বিতীয় বিবৰণ ৩৪:৯). হয়, প্ৰভুৱে নিজৰ সেৱকৰ যোগেদি শক্তিশালী কৰে.

দ্বিতীয়তে, প্ৰভুৱে তেওঁৰ স্বৰ্গদূতৰ যোগেদি আমাক শক্তিশালী কৰে. তেওঁলোক পৰিত্ৰাণৰ উত্তৰাধিকাৰী হ’বলগীয়াসকলৰ সেৱা কৰিবলৈ পঠোৱা সেৱাকাৰী আত্মা (ইব্ৰী ১:১৪). এবাৰ যেতিয়া দানিয়েল ক্লান্ত হৈ পৰিল, তেতিয়া প্ৰভুৱে তেওঁৰ দূতক পঠালে যিজনে ক’লে, “তেওঁ ক’লে, “হে অতি প্ৰিয় পুৰুষ ভয় নকৰিবা; তোমাৰ শান্তি হওক; তুমি এতিয়া সবল হোৱা, সবল হোৱা!” যেতিয়া তেওঁ মোক কথা কৈ আছিল, তেতিয়া মই সবল হ’লো আৰু ক’লোঁ, “মোৰ প্ৰভুৱে কওক; কাৰণ আপুনি মোক সবল কৰিলে.” (দানিয়েল ১০:১৯). সেয়ে দানিয়েলে শক্তিশালী হৈ ক’লে, “মোৰ প্ৰভুৱে কথা কওক, কিয়নো তুমি মোক শক্তিশালী কৰিলা.”

তৃতীয়তে, ভাইসকলে আমাক শক্তিশালী কৰক. যিসকলক ঈশ্বৰৰ পৰিয়ালত মুক্ত কৰা হৈছে, তেওঁলোক সকলোৱেই আমাৰ ভাই-ভনীৰ দৰে. “ই কেনে উত্তম আৰু কেনে আনন্দময় হয়, যেতিয়া স্বজাতীয় লোকে একেলগে ঐক্যতাৰে বাস কৰে!সেয়ে হৰ্মোণ পর্বতৰ নিয়ৰৰ নিচিনা, যি চিয়োনৰ পৰ্বতমালাৰ ওপৰলৈ নামি আহিল; কিয়নো তাত যিহোৱাই তেওঁৰ আশীৰ্ব্বাদৰ ৰায় দিলে, অনন্ত কালৰ নিমিত্তে জীৱনৰ ৰায় দিলে.”(গীতমালা ১৩৩:১-৩).

শাস্ত্ৰই এইদৰে কৈছে: “প্ৰত্যেকেই নিজৰ ওচৰ-চুবুৰীয়াক সহায় কৰিলে, আৰু নিজৰ ভায়েকক ক’লে, “সাহস কৰা!” (যিচয়া ৪১:৬). প্ৰভুৱে আমাক নিজৰ ভাই বুলি ক’বলৈ লাজ নকৰে. তেওঁ আমাৰ জ্যেষ্ঠ ভাই যিয়ে আমাক পবিত্ৰ কৰে আৰু শক্তিশালী কৰে (ইব্ৰী ২:১১).

আৰু শেষত আমাৰ প্ৰভু যীচুৰ বহুমূলীয়া প্ৰেমে আমাক শক্তিশালী কৰে. তেওঁক ক্ৰুচত দিয়াৰ পিছত শিষ্যসকলে নিজৰ সকলো শক্তিৰ পৰা সম্পূৰ্ণৰূপে শক্তিহীন হৈ পৰিছিল. কিন্তু প্ৰভুৱে তেওঁলোকৰ মাজলৈ গৈ তেওঁলোকক শক্তিশালী কৰিলে. তেওঁ নখ বিন্ধি থকা হাতখন তেওঁলোকৰ ওচৰলৈ আগবঢ়াই দিলে. শিষ্যসকলে তেওঁৰ নখ বিন্ধা হাত-ভৰিলৈ চালে. আৰু তেওঁলোক নিমিষতে কালভাৰীৰ প্ৰেমেৰে ভৰি পৰিল; আৰু প্ৰভুৰ ওপৰত গভীৰ বিশ্বাস ৰাখিছিল. ঈশ্বৰৰ সন্তানসকল, আজিও প্ৰভু যীচুৰ আঘাতপ্ৰাপ্ত হাত দুখনে তোমালোকক শক্তিশালী কৰে; আৰু আপোনাক সান্ত্বনা দিয়ে.

অধিক ধ্যান-ধাৰণৰ বাবে পদ: “তেতিয়া দায়ুদ মহাসঙ্কটত পৰিল; কিয়নো প্ৰতিজনৰ লোকৰ মন নিজৰ নিজৰ পুতেক-জীয়েকসকলৰ কাৰণে বেজাৰত আছিল, সেয়ে লোকসকলে দায়ূদক শিল দলিয়াই মাৰিবৰ বাবে আলোচনা কৰিবলৈ ধৰিলে. কিন্তু দায়ূদে তেওঁৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাত নিজক সবল কৰিলে.”(১ চমূৱেল ৩০:৬).