খোজকঢ়া 31 – প্ৰভু যীচুৱে জয়লাভ কৰিলে !

“তেওঁ সকলো আধিপত্য আৰু শাসনকৰ্তাবোৰক অপসাৰিত কৰিলে, আৰু তেওঁলোকক মুকলিভাবে প্ৰকাশিত কৰিলে আৰু তেওঁৰ ক্ৰুচৰ যোগেদি এটা বিজয়ৰ শোভাযাত্ৰাত তেওঁলোকক চালিত কৰিলে৷” (কলচীয়া ২:১৫).

আমাৰ প্ৰভু যীচুৰ নামত আন্তান্টুল্লা আপ্পামৰ সকলো গ্ৰাহকলৈ মোৰ মৰমৰ শুভেচ্ছা, আৰু কিয়ামতৰ দিনটোৰ বাবে শুভেচ্ছা জনালোঁ. আজি আমাৰ প্ৰভুৰ ক্ৰুচত জয়লাভৰ দিন. তেওঁ আমাৰ বিজয়ী ৰজা. ক্ৰুচত তেওঁৰ মৃত্যুৱে আমাৰ সকলোৰে বাবে এক বৃহৎ জয় কঢ়িয়াই আনিছে. আৰু ই আমাক আইনৰ ওপৰত জয়ো দিছে.

পাঁচনি পৌলে আমাৰ বিৰুদ্ধে থকা প্ৰয়োজনীয়তাৰ হাতৰ আখৰৰ বিষয়ে লিখিছে, যিটো আমাৰ বিপৰীত আছিল (কলচীয়া ২:১৪). এই হাতৰ আখৰটোৱে কি বুজায়? ই পুৰণি নিয়মত মোচিৰ যোগেদি দিয়া আজ্ঞাবোৰক বুজায়. বিধান আৰু আজ্ঞাত নৈতিক নিৰ্দেশনা আছে. অন্যান্য বিষয়ৰ লগতে ইয়াত বিভিন্ন বলিদান, বিশ্ৰামবাৰ, চুন্নত আৰু স্পৰ্শ নকৰিবা আদি নিৰ্দেশনাও আছে; সোৱাদ নকৰিবা; ইত্যাদি চম্ভালিব নালাগে.. (কলচীয়া ২:১৬,২১).

কিন্তু আমাৰ প্ৰিয় প্ৰভু যীচুৱে প্ৰজন্মৰ পিছত প্ৰজন্ম ধৰি চলি অহা সেই আজ্ঞাবোৰ মচি পেলালে আৰু ক্ৰুচত পেলাই দিলে আৰু ক্ৰুচত জয়লাভ কৰিলে. আৰু আজ্ঞাবোৰৰ ঠাইত তেওঁ আমাক প্ৰেমৰ নিয়ম দিলে, অনুগ্ৰহৰ দ্বাৰা. গতিকে পুৰণি আজ্ঞাৰ ভিত্তিত কোনেও আমাৰ ওপৰত অভিযোগ দিব নোৱাৰে.

শাস্ত্ৰই কৈছে, “কিয়নো বিধানৰ কৰ্মৰ দ্বাৰাই কোনো মানুহ তেওঁৰ আগত ধাৰ্মিক বুলি প্ৰমাণিত নহ’ব;h কাৰণ বিধানৰ দ্বাৰাই পাপৰ বিষয়ে জ্ঞান জন্মে.iঈশ্বৰৰ সেই ধাৰ্মিকতা যীচু খ্ৰীষ্টত বিশ্বাস কৰাৰ দ্বাৰাই বিশ্বাস কৰা সকলোলৈ দিয়া হয়, কিয়নো ঈশ্ৱৰত কোনো প্ৰভেদ নাই৷j” (ৰোমীয়া ৩:২০-২২). আইনে আমাক ইয়াৰ পিছত পথ প্ৰদৰ্শন নকৰে. কিন্তু আমাৰ প্ৰভু যীচু খ্ৰীষ্ট হৈছে আমাৰ পথ, সত্য আৰু জীৱন. তেওঁৰ যোগেদি বাদে কোনোৱেই পিতৃৰ ওচৰলৈ নাহে (যোহন ১৪:৬).

প্ৰভু যীচুৱে আমাক কেৱল বিধানৰ ওপৰত নহয়; কিন্তু পাপৰ ওপৰতো. ক্ৰুচে আমাৰ বাবে কিমান ডাঙৰ জয় লাভ কৰিছে! “সেয়ে হোৱা হলে জগত স্থাপনৰে পৰা তেওঁ অনেকবাৰ দুখভোগ কৰিব লাগিলহেঁতেন; কিন্তু এতিয়া তেওঁ আত্ম-বলিদানৰ দ্বাৰাই পাপ নাশৰ অৰ্থে যুগবোৰৰ শেষত এবাৰ মাথোন প্ৰকাশিত হ’ল.” (ইব্ৰী ৯:২৬).

যিয়ে ভগ্ন হৃদয়েৰে ক্ৰুচৰ ফালে চায়, তেওঁৰ পাপ ক্ষমা কৰাৰ নিয়ম প্ৰভুৱে কৰিছে; আৰু অনুশোচনা কৰা মনোভাৱ. তেওঁৰ তেজেৰে তেওঁলোকৰ পাপ ধুই পেলায়; পাপৰ শক্তি ভাঙি পেলায়; আৰু আমাক জয় প্ৰদান কৰে.

ক্ৰুচত খ্ৰীষ্টৰ মৃত্যুৱে, আমাৰ পৰা মৃত্যুৰ ভয় আঁতৰাই পেলায়; আৰু আমি বিজয়ত মৃত্যুক গিলি পেলাওঁ. আমি মৃত্যু আৰু হেডিছক প্ৰত্যাহ্বান জনাই কওঁ, “হে মৃত্যু, তোমাৰ দং ক’ত? হে হেডিছ, তোমাৰ জয় ক’ত?”. কাৰণ প্ৰভুৱে আমাৰ মাজত থকা মৃত্যুৰ ভয় আঁতৰাই পেলাইছে; আৰু স্বৰ্গৰ দুৱাৰ দেখুৱাইছে. আৰু মৃত্যু কেৱল আপোনাক প্ৰভুৰ ওচৰলৈ লৈ যাবলৈ এখন সুখৰ দলং হ’ব.

অধিক ধ্যান-ধাৰণাৰ বাবে পদ: “তাতে আমি যেন পাপৰ সম্বন্ধে মৰি, ধাৰ্মিকতাৰ সম্বন্ধে জীয়াই থাকো, l আৰু এই কাৰণে তেওঁ নিজ শৰীৰত আমাৰ ভাৰ বৈ কাঠৰ ওপৰলৈ নিলে৷ তেওঁৰ সাঁচৰ দ্বাৰাই আপোনালোক সুস্থ হ’ল৷” (১ পিতৰ ২:২৪).