খোজকঢ়া 26 – আপোনাৰ অতীতৰ বিজয় ঘোষণা কৰক !

“কিন্তু দায়ূদে চৌলক ক’লে, “আপোনাৰ এই দাসে পিতৃৰ মেৰ-ছাগ চৰাওঁতে, এটা সিংহ আৰু এটা ভালুকে আহি জাকৰ মাজৰ পৰা মেৰ-ছাগ ধৰি লওঁতে;  মই তাৰ পাছত খেদি গৈ তাক প্ৰহাৰ কৰিলোঁ আৰু তাৰ মুখৰ পৰা সেই মেৰ-ছাগ ৰক্ষা কৰিলোঁ; তাৰ পাছত সি মোৰ বিৰুদ্ধে উঠি থিয় হ’ল, আৰু মই তাৰ ডাঢ়িত ধৰি আঘাত কৰি তাক বধ কৰিলোঁ.” (১ চমূৱেল ১৭:৩৪-৩৫).

বিজয়ী হ’বলৈ হ’লে কিছুমান স্পষ্ট ঈশ্বৰীয় নীতি মানি চলিব লাগে. প্ৰথমতে, আপুনি সৰু দিনৰ পৰাই প্ৰভুৱে আপোনাক দিয়া সকলো উপকাৰ মনত ৰাখিব লাগে আৰু প্ৰভুক ধন্যবাদ দিব লাগে. গভীৰ কৃতজ্ঞতাৰে যদি আপুনি প্ৰভুৱে প্ৰদান কৰা অতীতৰ সকলো বিজয় ঘোষণা কৰে তেন্তে ই আপোনাৰ হৃদয়ত এক নতুন আশা কঢ়িয়াই আনিব. ই আপোনাৰ ওপৰত বিশ্বাস আৰু আশাবাদৰ সৃষ্টি কৰিব, যে আপুনি ভৱিষ্যতে যিকোনো সমস্যাৰ সন্মুখীন হ’ব পাৰে আৰু অতিক্ৰম কৰিব পাৰে. আপুনি এটা দৃঢ় বিশ্বাসেৰে ভৰি পৰিব যে আপোনাৰ জীৱনত এতিয়ালৈকে ইমানবোৰ অলৌকিক কাম কৰা প্ৰভুৱে ভৱিষ্যতেও অলৌকিক কাম কৰি যাব.

এটা সিংহ আৰু এটা ভালুক দায়ূদৰ বিৰুদ্ধে উঠি আহিল. ঈশ্বৰৰ শক্তিৰে তেওঁ তেওঁলোকৰ বিৰুদ্ধে থিয় হৈ তেওঁলোকক আঘাত কৰি হত্যা কৰিলে. যেতিয়া তেওঁ প্ৰভুৱে প্ৰদান কৰা তেওঁৰ অতীতৰ সকলো বিজয়ৰ কথা ভাবিলে, তেতিয়া তেওঁ প্ৰভুত নিজকে আৰু অধিক শক্তিশালী কৰিলে. সেইবাবেই, তেওঁ সহজেই গলিয়াথক জয় কৰিব পাৰিছিল.

কেৱল আপোনাৰ জীৱনৰ আশ্চৰ্য্যবোৰৰ কথাই ভাবিব নালাগে. কিন্তু লগতে, প্ৰভুৱে কেনেকৈ তেওঁৰ পবিত্ৰসকলৰ বাবে যুঁজিছিল, আৰু কেনেকৈ তেওঁ সকলো শত্ৰুক ঈশ্বৰৰ সন্তানৰ পৰা পলায়ন কৰিবলৈ বাধ্য কৰাইছিল, সেই বিষয়েও. এই দৃষ্টান্তবোৰ শাস্ত্ৰৰ মাজেৰে লিপিবদ্ধ কৰা হৈছে. সেই সকলোবোৰ অলৌকিক আৰু আশ্চৰ্য্যৰ ওপৰত ধ্যান কৰি প্ৰভুক ধন্যবাদ জনোৱা উচিত. দায়ূদে কৈছে, “মই মোৰ অন্তর্জ্বালাত দহিছো.

মই যেতিয়া মনে মনে এইবোৰ কথা ভাৱি আছিলোঁ, তেতিয়া অন্তৰত যেন জুই জ্বলিবলৈ ধৰিছিল; তাৰ পাছত মই মোৰ জিভাৰে কথা ক’লোঁ,” (গীতমালা ৩৯:৩). তেওঁ এইটোও কৈছে, “হে মোৰ আত্মা, প্ৰভুক আশীৰ্ব্বাদ কৰা, আৰু তেওঁৰ সকলো উপকাৰ পাহৰি নাযাবা” (গীতমালা ১০৩:২).

কেতিয়াবা প্ৰবল শত্ৰু দেখিলে কঁপিবলৈ ধৰে আৰু ভয় খাবলৈ ধৰে. প্ৰতিজন পুৰুষৰ ইছ্যু থাকিব. দায়ূদৰ হৃদয়ৰ ভয় আৰু দুখো আছিল. যেতিয়াই তেওঁ ভয় অনুভৱ কৰিছিল, তেতিয়াই তেওঁ প্ৰভুৰ উপকাৰৰ কথা মনত পেলাইছিল. সেইবাবেই তেওঁ কৈছে, “মোৰ প্ৰাণ মোৰ অন্তৰত নিৰাশ হৈছে; সেইবাবে মই যৰ্দ্দনৰ দেশৰ পৰা, হৰ্মোণ গিৰি-শ্ৰেণী আৰু মিচিয়ৰ পৰ্ব্বতৰ পৰা তোমাৰ কথা ভাবিছোঁ.” (গীতমালা ৪২:৬).

ঈশ্বৰৰ মানুহ মোচিয়ে ইস্ৰায়েলীসকলক এইদৰে পৰামৰ্শ দিছিল: “যিমান দিনলৈকে আপোনালোক জীয়াই থাকিব, সিমান দিনলৈকে আপোনালোকে নিজৰ বিষয়ে সতর্কতাৰে চলি আপোনালোকৰ আত্মাক যত্নেৰে সুৰক্ষা দিব; আপোনালোকে নিজ চকুৰে যি যি দেখিলে, সেইবোৰ যেন পাহৰি নাযায় আৰু আপোনাৰ হৃদয়ৰ পৰা যেন সেইবোৰ লুপ্ত নহয়. অৱশ্যেই আপোনালোকে আপোনালোকৰ সন্তান-সন্ততি আৰু আপোনালোকৰ নাতি-নাতিনীসকলক এই সকলোবোৰৰ বিষয়ে শিকাব.” (দ্বিতীয় বিবৰণ ৪:৯).

তোমালোকৰ প্ৰজন্মৰ মাজত প্ৰভুৰ ভোজৰ কথা মনত ৰাখিবা (যাত্ৰাপুস্তক ১২:১৪). মিচৰ দেশৰ পৰা ইস্ৰায়েলীসকলক উলিয়াই অনাৰ সময়ত তেওঁ মৰুভূমিত যি মান্নাৰে খুৱাইছিল (যাত্ৰাপুস্তক ১৬:৩২). যৰ্দ্দনৰ মাজত স্থাপন কৰা বাৰটা শিলৰ কথা মনত ৰাখিবা (যিহোচূৱা ৪:৯). নতুন নিয়মত প্ৰভুৱে আমাক তেওঁৰ দুখ-কষ্ট আৰু মানৱজাতিৰ মুক্তিৰ বাবে তেওঁৰ চূড়ান্ত বলিদানক মনত ৰাখিবলৈ আজ্ঞা দিছে (লূক ২২:১৯, ১ কৰিন্থীয়া ১১:২৬). ঈশ্বৰৰ সন্তানসকল, যেতিয়া আপুনি এই সকলোবোৰ গভীৰ কৃতজ্ঞতাৰে মনত পেলায়, তেতিয়া আপুনি প্ৰতিটো পৰাজয়ক গৌৰৱময় জয়লৈ সলনি কৰিব পাৰে.

অধিক ধ্যান-ধাৰণাৰ বাবে পদ: “তেওঁলোকে বিশ্বাসৰ দ্বাৰাই নানা ৰাজ্য পৰাজয় কৰিলে, ধাৰ্মিকতাৰ কৰ্ম কৰিলে, প্ৰতিজ্ঞাৰ ফল পালে, সিংহবোৰৰ মুখ বন্ধ কৰিলে, অগ্নিৰ তাপ নুমুৱালে,” (ইব্ৰী ১১:৩৩)