খোজকঢ়া 12 – ধাৰ্মিকতাৰ কাৰণে!

“ধাৰ্মিকতাৰ কাৰণে তাড়না পোৱা সকল ধন্য; কিয়নো স্বৰ্গৰাজ্য তেওঁলোকৰ.” (মথি ৫:১০).

ধাৰ্মিকতা কি? আমি আমাৰ সৎ পৰিশ্ৰম বা উদাৰ কৰ্মৰ দ্বাৰা ধাৰ্মিক নহওঁ. আমি যেতিয়া প্ৰভু যীচুত বিশ্বাস কৰোঁ আৰু তেওঁক আমাৰ ব্যক্তিগত মুক্তিদাতা হিচাপে গ্ৰহণ কৰো তেতিয়া আমি ঈশ্বৰৰ সৈতে মিলন ঘটাওঁ আৰু ধাৰ্মিক হওঁ. আৰু আমি তেওঁৰ ধাৰ্মিকতা আমাৰ হৃদয়ত পাওঁ.

যেতিয়া আমি এইদৰে ঈশ্বৰৰ সন্তান হওঁ আৰু তেওঁৰ ধাৰ্মিকতাৰ উত্তৰাধিকাৰী হওঁ, তেতিয়া আমি চয়তানৰ নিষ্ঠুৰ বিৰোধিতাৰ সন্মুখীন হওঁ. ঈশ্বৰৰ প্ৰধান শত্ৰু চয়তান এতিয়া আমাৰ শত্ৰুও হৈ পৰিছে.

আজিও ইমানবোৰ আছে যিসকলক স্বামীয়ে পৰিত্যাগ কৰিছে; সমাজে পৰিত্যক্ত; আৰু তেওঁলোকৰ জন্মস্থানৰ পৰা বহিষ্কাৰ কৰা হৈছে, কেৱল কাৰণ তেওঁলোকে যীচু খ্ৰীষ্টক নিজৰ ত্ৰাণকৰ্তা হিচাপে গ্ৰহণ কৰিছে. কিন্তু প্ৰভুৱে তেওঁলোকক মৰমেৰে চাই তেওঁলোকক ‘ধন্য’ বুলি কয়.

এই জগতৰ দৃষ্টিভংগী আৰু আমাৰ প্ৰভুৰ দৃষ্টিভংগীৰ মাজত বহুত পাৰ্থক্য আছে. বিলাসী জীৱন যাপন কৰাসকলক পৃথিৱীয়ে ধন্য বুলি গণ্য কৰে. কিন্তু স্বৰ্গৰাজ্যই কেৱল আত্মাত দৰিদ্ৰ লোকসকলকহে ধন্য বুলি গণ্য কৰে. এই জগতখনে সুখী মানুহবোৰক ধন্য বুলি কয়; আনহাতে স্বৰ্গই নিৰ্যাতিত লোকসকলক ধন্য বুলি গণ্য কৰে.

একেদৰে যেতিয়া আমি ধাৰ্ম্মিকতাৰ স্বাৰ্থত অত্যাচাৰ কৰা হয়, তেতিয়া স্বৰ্গৰাজ্যই সেই জীৱনত আমাৰ লগত যোগ দিয়ে, আৰু কয়, “তোমালোক যেনেকৈ ধন্য, তোমালোকে এই সকলো অত্যাচাৰ আনন্দৰে গ্ৰহণ কৰা”.

বহুতে ঘোচ লোৱাটো ভুল বুলি নাভাবে. তেওঁলোকে এইদৰে ন্যায্যতা প্ৰদান কৰে, ‘তেওঁলোকে আনন্দৰে এৰি দিয়ে; আৰু মই মানি লওঁ. এনে উৎকোচ অবিহনে মই মোৰ জীৱনটো কটাব নোৱাৰো; নতুবা মই মোৰ প্ৰয়োজনীয়তাসমূহো পৰিচালনা কৰিব নোৱাৰো”. এবাৰ ঈশ্বৰৰ এজন সেৱকে এনে এজন ব্যক্তিৰ মুখামুখি হৈ ক’লে, “এটা জীৱন যাপন কৰাটো অৰ্থহীন, যদি আপুনি এনেদৰে নিজৰ কুটিল পথক ন্যায্যতা প্ৰদান কৰিব, অধাৰ্মিক উপায়েৰে”.

পুৰণি নিয়মৰ যুগত ঈশ্বৰৰ বহুতো পবিত্ৰ লোকে প্ৰভুৰ পক্ষত উৎসাহেৰে থিয় দিছিল. তেওঁলোকক কোবাই দিয়া হ’ল; তেওঁলোকৰ শৰীৰবোৰ ফাটি গ’ল; সিংহক খুৱাই দিয়া হৈছিল. গৰম তেলৰ পাত্ৰত পেলাই দিয়া হৈছিল; আৰু হত্যা কৰিবলৈ এৰি দিয়া হৈছিল. শাস্ত্ৰই কৈছে, “তৰোৱালৰ মুখৰ পৰা হাত সাৰিলে, দূৰ্বলতাৰ পৰাও বলৱন্ত হ’ল, যুদ্ধত পৰাক্ৰমী হ’ল, অন্য জাতিৰ সৈন্যবোৰক হৰুৱালে.(এই জগত তেওঁলোকৰ যোগ্য নাছিল;) তেওঁলোক নিৰ্জন ঠাইত, পৰ্বতত, গুহাত, আৰু পৃথিৱীৰ গহ্বৰত ফুৰিছিল;” (ইব্ৰী ১১:৩৫-৩৮).

অধিক ধ্যান-ধাৰণৰ বাবে পদ: “যাতে এনেবোৰ ক্লেশৰ মাজত আপোনালোক কোনোৱে হতাশ নহয়. কাৰণ আপোনালোকে জানে যে ক্লেশৰ কাৰণেই আমি নিযুক্ত হৈছোঁ.” (১ থিচলনীকীয়া ৩:৩).