এপ্ৰিল 26 – সন্ধিয়া আৰু ৰাতিপুৱা !

“পাছত ঈশ্বৰে নিজে নিৰ্ম্মাণ কৰা সকলোকে চালে. সেইবোৰ চাই অতি উত্তম পালে. গধূলি আৰু পুৱা হোৱাৰ পাছত ষষ্ঠ দিন হ’ল.” (আদিপুস্তক ১:৩১)

সৃষ্টিৰ বৰ্ণনা কৰি থাকোঁতে প্ৰতিটো দিনকে সন্ধিয়া আৰু ৰাতিপুৱা বুলি সামৰি লোৱা হয়. ইয়াৰ কাৰণ কি? পোহৰ সৃষ্টি হোৱাৰ আগতে কোনো দিন নাছিল; যেনেকৈ পৃথিৱীখন আন্ধাৰেৰে ভৰি আছিল.

আমি আদিপুস্তক ১:২ পদত পঢ়িবলৈ পাওঁ যে গভীৰতাৰ মুখত আন্ধাৰ আছিল. পোহৰ হোৱাৰ আগতেই গোটেই পৃথিৱীখন আন্ধাৰৰ আধিপত্যত আছিল.

সেইবাবেই ঈশ্বৰে “পোহৰ হওক” বুলি কৈ পোহৰ সৃষ্টি কৰিলে; আৰু এদিন আন এটা দিনৰ পৰা পৃথক হৈ পৰিল. আমাৰ কেলেণ্ডাৰত এটা দিন আৰম্ভ হয় মাজনিশা ১২০০ ঘণ্টাৰ পৰা.

কিন্তু ইহুদী পঞ্জিকাত তেওঁলোকৰ দিনটো ৰাতিপুৱা ০৬০০ বজাৰ পৰা আৰম্ভ হয়. সেয়েহে তেওঁলোকে আগ্ৰহেৰে বাট চাই থাকে সন্ধিয়া ছয় বজাত শেষ হোৱা দিনৰ পোহৰলৈ. কিন্তু দিনটো এতিয়াও সম্পূৰ্ণ হোৱা নাই. সন্ধিয়া আৰু পুৱাৰ ভাগত তেওঁলোকৰ বাবে এদিন সম্পূৰ্ণ হ’ব.

প্ৰভুৱে মানৱজাতিৰ বাবে সময় আৰু ঋতু সৃষ্টি কৰিলে. তেওঁ তেওঁলোকৰ কাম কৰাৰ দিনটো সৃষ্টি কৰিলে; আৰু তেওঁলোকৰ বিশ্ৰামৰ ৰাতি. আমাৰ বাবে দিনৰ সন্তান আৰু পোহৰৰ সন্তান হিচাপে আচৰণ কৰাটো অতি প্ৰয়োজনীয়. প্ৰভুৱে আমাক জগতৰ বাবে জিলিকিবলৈ পোহৰ হিচাপে স্থাপন কৰিছে. “উঠা, দীপ্তি দিয়া; কিয়নো তোমাৰ পোহৰ আহিছে, আৰু যিহোৱাৰ গৌৰৱ তোমাৰ ওপৰত উদয় হৈছে.” (যিচয়া ৬০:১).

আমাৰ প্ৰত্যেকেই ঈশ্বৰৰ সৃষ্টিৰ এক বিশেষ মুকুটৰ দৰে. “কিয়নো ঈশ্ৱৰৰ সেই অদৃশ্য গুণবোৰৰ বিষয়ে, জগত সৃষ্টিৰ কালৰে পৰা তেওঁ সৃষ্টি কৰা সকলোকে বোধগম্যf হৈ স্পষ্টকৈ দেখা গৈছে, যাতে তেওঁৰ অনাদি অনন্ত পৰাক্ৰম আৰু ঐশ্বৰিক স্বভাৱৰ বিষয়ে আপোনালোকৰ একো নজনাৰ কাৰণ নাথাকে; ” (ৰোমীয়া ১:২০).

ঈশ্বৰে আমাৰ প্ৰত্যেকৰে আশা কৰে, তেওঁৰ প্ৰেম, তেওঁৰ শক্তি আৰু তেওঁৰ মহিমা প্ৰতিফলিত কৰিবলৈ, কিয়নো আমি ঈশ্বৰৰ সৃষ্টিৰ ভিতৰত প্ৰধান. কাৰণ ঈশ্বৰক চিনি পোৱাৰ পিছতো যদি আমি তেওঁক ঈশ্বৰ হিচাপে মহিমা নকৰো, আৰু অকৃতজ্ঞ নহওঁ, তেন্তে আমি আমাৰ চিন্তাত অসাৰ হৈ পৰিম আৰু আমাৰ হৃদয় অন্ধকাৰ হ’ব (ৰোমীয়া ১:২১). গতিকে আমি তেওঁৰ প্ৰশংসা আৰু ধন্যবাদ অহৰহ কৰা উচিত, যাতে আমি মহিমাৰ পৰা গৌৰৱলৈ গতি কৰিব পাৰো.

প্ৰশংসা আৰু উপাসনা তোমালোকৰ হৃদয়ত অহৰহ থাকক. “তোমাৰ হাতেৰে সৃষ্টি কৰা সকলো বস্তুৰ ওপৰত তুমি মানুহক গৰাকী পাতিলা; সকলোকে তুমি মানুহৰ ভৰিৰ তলত ৰাখিলাcসেইবোৰ “হে যিহোৱা, আমাৰ প্ৰভু, গোটেই পৃথিবীতে তোমাৰ নাম কেনে মহৎ!” (গীতমালা ৮:৬-৯).

অধিক ধ্যান-ধাৰণৰ বাবে পদ: “আপুনি এক মাত্র ঈশ্বৰ যিহোৱা, আপুনি স্বৰ্গ আৰু স্বৰ্গৰো স্বৰ্গ আৰু তাত যুদ্ধৰ বাবে সজ্জিত দূতবোৰৰ সৈতে, পৃথিৱী আৰু তাত থকা সকলোকে আৰু সমুদ্ৰ আৰু তাত থকা সকলোকে স্ৰজন কৰিলে. আপুনি তেওঁলোকক জীৱন দান কৰিলে, আৰু স্বর্গৰ দূতৰ বাহিনীয়ে আপোনাৰ উপাসনা কৰে.” (নহেমিয়া ৯:৬).