এপ্রিল 29 – ধন্যবাদ দিয়ক !

“সকলো বিষয়তে ঈশ্বৰক ধন্যবাদ দিয়ক; কিয়নো আপোনালোকৰ প্ৰতি খ্ৰীষ্ট যীচুত ঈশ্বৰৰ এই ইচ্ছা.” (১ থিচলনীকীয়া ৫:১৮).

প্ৰতিটো পৰিস্থিতিত আৰু সকলো কামৰ বাবে ধন্যবাদ দিয়ক. এইটোৱেই হৈছে খ্ৰীষ্ট যীচুত ঈশ্বৰৰ ইচ্ছা আপোনালোকৰ বাবে. আৰু যেতিয়া আপুনি তেনেকুৱা কৰিব তেতিয়া আপুনি যিজন ব্যক্তিয়ে আপোনাৰ ওপৰত অন্যায় কৰিছিল, ঈশ্বৰৰ প্ৰতিনিধি হিচাপে, আপোনাৰ মাজত ঐশ্বৰিক স্বভাৱ সৃষ্টি কৰিবলৈ দেখিব.

ক্ষমা কৰিবলৈ আটাইতকৈ কঠিন কামবোৰৰ ভিতৰত এটা হ’ল স্বামী-স্ত্ৰীৰ মাজত বিশ্বাসযোগ্যতাৰ অভাৱ; যিটো অসহ্যকৰ. যিসকলে খ্ৰীষ্ট যীচুৰ ওপৰত নিজৰ বোজা পেলাইছে, তেওঁলোকে সান্ত্বনা লাভ কৰিব পাৰিলেহেঁতেন. কিন্তু আনৰ সান্ত্বনা দিবলৈ কোনো নাথাকিব আৰু শেষত তেওঁলোকৰ প্ৰাণ কাঢ়ি নিব.

এবাৰ এগৰাকী মহিলাই যেতিয়া নিজৰ স্বামীক আন এগৰাকী মহিলাৰ সৈতে দেখা পাইছিল তেতিয়া ইমানেই খং উঠিছিল যে তেওঁৰ ওচৰলৈ দৌৰি গৈ তীব্ৰ কাজিয়া হৈছিল. স্বামীয়ে কিবা এটা কাহিনী ৰচনা কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিলেও তাই সেই কথা মানি ল’বলৈ সাজু নহ’ল. তাই অনুভৱ কৰিলে যে তাইৰ গোটেই জীৱনটো মেৰামতিৰ বাহিৰত ভাঙি গৈছে; আৰু তাই আৰু শুব নোৱাৰিলে.

তাই গীৰ্জালৈ যোৱাৰ সময়ত পাষ্টৰে তাইক তিনিটা পৰামৰ্শ দিলে. এটা, স্বামীৰ বাবে আন্তৰিকতাৰে প্ৰাৰ্থনা কৰা. দ্বিতীয়তে, স্বামীক আশীৰ্বাদ দিবলৈ. আৰু তিনিটা, প্ৰভুক সম্পূৰ্ণ হৃদয়েৰে ধন্যবাদ জনোৱা. যদিও তাই এই পৰামৰ্শবোৰ মানি চলিবলৈ অসুবিধা পাইছিল, তথাপিও সময়ৰ লগে লগে ইয়াৰ প্ৰভাৱ তাইৰ ওপৰত পৰিবলৈ ধৰিলে. আৰু স্বামীৰ ইতিবাচক পৰিৱৰ্তন আহিল; আৰু তেওঁ নিজৰ ভুল সম্পৰ্কৰ পৰা আঁতৰি আহি পত্নীক আগৰ তুলনাত আৰু বেছি ভাল পাবলৈ ধৰিলে.

ঈশ্বৰৰ সন্তানসকল, যদি কোনোবাই আপোনাক আঘাত দিছে, তেন্তে তেওঁলোকৰ বাবে প্ৰাৰ্থনা কৰক আৰু আশীৰ্বাদ কৰক, ৰাতিপুৱাই. সকলো কথাতে ধন্যবাদ দিয়ক. যেতিয়া আপুনি আপোনাৰ সকলো বোজা প্ৰভুৰ সন্মুখত পেলাব, তেতিয়া তেওঁ আপোনাৰ অধিবক্তা হ’ব আৰু তেওঁ আপোনাৰ বাবে যুঁজিব. তেওঁ আপোনাৰ বিষয়ে সকলোকে সম্পূৰ্ণ আৰু সিদ্ধ কৰিব. তেতিয়া ভগৱানৰ শান্তিয়ে আপোনাৰ হৃদয়খন নদীৰ দৰে ভৰি পৰিব. ক্ষমাশীল প্ৰেমে, আটাইতকৈ বেয়া পাপীকো মহান সাধুলৈ সলনি কৰিব.

“হে যিহোৱা, মই গভীৰ কষ্টৰ মাজত থাকি তোমাক মাতিছো.  হে প্ৰভু, মোৰ স্বৰ শুনা! মোৰ কাকুতিৰ স্বৰলৈ তুমি মনোযোগ দিয়া!  হে যিহোৱা, তুমি যদি অপৰাধ ধৰি ৰাখা, তেন্তে প্রভু, কোন তিষ্ঠি থাকিব পাৰে?  কিন্তু তোমাৰ ওচৰত ক্ষমা আছে, যেন মানুহে তোমাক ভয় কৰে.” (গীতমালা ১৩০:১,৪). গীতমালা ৰচকে হৃদয়ৰ গভীৰতাৰ পৰা মাত দিলে. তলৰ পৰা নামাজ পঢ়াৰ কোনো লাভ নাই. যেতিয়ালৈকে আপোনাৰ হৃদয় খ্ৰীষ্ট যীচুৰ দৰে সলনি নহয়, তেতিয়ালৈকে আপুনি কেতিয়াও জিৰণি লোৱা উচিত নহয়.

অধিক ধ্যান-ধাৰণৰ বাবে পদ: “ তেওঁলোকে উপকাৰৰ সলনি মোৰ অপকাৰ কৰে; তাতে মোৰ প্ৰাণ অনাথ হয়.  কিন্তু মই হলে, তেওঁলোক নৰিয়া পৰা সময়ত চট কাপোৰ পিন্ধিছিলোঁ, লঘোনেৰে নিজৰ প্ৰাণক দুখ দিছিলোঁ; মোৰ প্ৰাৰ্থনাa মোৰ বুকুলৈকে উলটি আহিছিল, মই উত্তৰ নাপালোঁ.”(গীতমালা ৩৫:১২-১৩).