এপ্রিল 24 – উপাসনা আৰু ফেলোশ্বিপ!

“কিন্তু তুমি হলে পবিত্ৰ, ইস্ৰায়েলৰ প্ৰশংসাৰ সিংহাসনত তুমি বহি আছা।” (গীতমালা ২২: ৩)।

যেতিয়া আপুনি দূৰদেশত বাস কৰা আপোনাৰ আত্মীয়সকলৰ সৈতে ভাল সম্পৰ্ক আৰু মিলন কৰিব বিচাৰে তেতিয়া আপুনি কি কৰিব?  আপুনি হয়তো আপোনাৰ মৰম প্ৰকাশ কৰিবলৈ আৰু তেওঁলোকৰ সৈতে সম্পৰ্ক শক্তিশালী কৰিবলৈ চিঠি লিখিব।  বা আপুনি আপোনাৰ উদ্বেগ প্ৰকাশ কৰিবলৈ আৰু আপোনাৰ ফেলোশ্বিপ বজাই ৰাখিবলৈ ফোন আৰু চেট কৰিব পাৰে।  আৰু যেতিয়া তেওঁলোকে আপোনাৰ ঘৰলৈ যায়, আপুনি তেওঁলোকৰ কোম্পানীত আনন্দিত আৰু আনন্দিত হয়।

একেদৰে, প্ৰভুৰ সৈতে সম্পৰ্ক শক্তিশালী কৰাৰ বহুতো উপায় আছে।  আপুনি তেওঁৰ কথাৰ জৰিয়তে তেওঁৰ কাষ চাপিব পাৰে – যিটো হৈছে আপোনালৈ তেওঁৰ প্ৰেম পত্ৰ।  সেই পদবোৰ জীৱন আৰু আত্মাৰে পৰিপূৰ্ণ আৰু ঈশ্বৰৰ বাক্যবোৰ আপোনাৰ বাবে ঘোষণা কৰে।

প্ৰাৰ্থনাৰ জৰিয়তে, আপুনি প্ৰভুৰ সৈতে আপোনাৰ সম্পৰ্ক স্থাপন কৰক।  যেতিয়া আপুনি গীৰ্জা হিচাপে, ঈশ্বৰৰ সন্তানৰ সৈতে একত্ৰিত হয়, তেতিয়া আপুনি প্ৰভুৰ সৈতে আপোনাৰ মিলন কঢ়িয়াই আনে।

সৰ্বোপৰি, যেতিয়া আপুনি তেওঁক প্ৰশংসা আৰু উপাসনা কৰে, তেতিয়া আপোনাৰ প্ৰভুৰ সৈতে এক মিঠা সম্পৰ্ক থাকিব।  প্ৰশংসা আৰু উপাসনাৰ স্বকীয়তা হৈছে যে প্ৰভু নিজে আপোনাৰ মাজত নামি আহে, কিয়নো তেওঁ বাস কৰে আৰু তেওঁৰ লোকসকলৰ প্ৰশংসাত সিংহাসনত অধিষ্ঠিত হয়।  আপুনি তেওঁক প্ৰশংসা আৰু উপাসনা কৰাৰ লগে লগে, আপুনি তেওঁৰ উপস্থিতি অনুভৱ কৰিব পাৰে আৰু তেওঁৰ প্ৰতি আনন্দ িত কৰিব পাৰে।  এইটো তেওঁৰ প্ৰতি আপোনাৰ প্ৰেম প্ৰকাশ আৰু স্পষ্ট কৰাৰ সময়।  সেয়েহে, যেতিয়াই আপুনি প্ৰভুৰ উপাসনা কৰে, তেতিয়ালৈকে কেতিয়াও ইয়াক বন্ধ নকৰিব যেতিয়ালৈকে আপুনি তেওঁৰ শক্তিশালী উপস্থিতি অনুভৱ নকৰে।

ঈশ্বৰ হৈছে সেইজন যিয়ে আপোনাক সৃষ্টি কৰিছিল আৰু তেওঁ আপোনাৰ সন্ধানত আহিছিল।  তেওঁসেই জন যিয়ে আপোনাক তেওঁৰ মূল্যৱান তেজৰে ক্ৰয় কৰিছিল আৰু আপোনাক পাপৰ জীৱনৰ পৰা মুক্তি দিছিল।  আৰু তেওঁসেই জন যিয়ে আপোনাক জীৱিত দেশত ৰাখিছে।  শাস্ত্ৰত এইদৰে কোৱা হৈছে: “মৃতলোকে যিহোৱাৰ প্রশংসা নকৰে;যিসকলে নিস্তব্ধ স্থানলৈ নামি যায়,তেওঁলোক কোনেও তেওঁৰ স্তুতি নকৰে। কিন্তু আমি হ’লে যিহোৱাৰ ধন্যবাদ কৰিম,এতিয়াৰ পৰা অনন্ত কাল পর্যন্ত কৰিম।তোমালোকে যিহোৱাৰ প্ৰশংসা কৰা।” (গীতমালা ১১৫: ১৭- ১৮)৷

এইটো প্ৰভুৰ মহান দয়া যে আপুনি তেওঁৰ ভাঁজৰ অংশ।  আপোনাৰ হৃদযন্ত্ৰৰ প্ৰতিটো স্পন্দন আৰু আপোনাৰ নাকৰ প্ৰতিটো উশাহ, তেওঁৰ নিখুঁত অনুগ্ৰহৰ বাবে।  যিহেতু আপুনি তেওঁৰ নিখুঁত অনুগ্ৰহৰ বাবে জীয়াই আছে, গতিকে আপুনি কেনেকৈ তেওঁক প্ৰশংসা আৰু উপাসনা কৰিব নোৱাৰে, যি হৈছে সকলো অনুগ্ৰহৰ উৎস?

শাস্ত্ৰত এইদৰে কোৱা হৈছে: “হে আমাৰ প্ৰভু, আমাৰ ঈশ্বৰ, তুমিয়েই মহিমা, সমাদৰ আৰু পৰাক্ৰম পোৱাৰ যোগ্য; কিয়নো তুমিয়েই সকলোকে স্ৰজিলা, তোমাৰ ইচ্ছাৰ কাৰণে সকলোবোৰ আছে, আৰু সকলোবোৰ সৃষ্ট হ’ল।” (প্ৰকাশিত বাক্য ৪: ১১)৷

অধিক ধ্যানৰ বাবে পদ: “তোমালোকে যিহোৱাৰ প্ৰশংসা কৰা। ঈশ্বৰৰ পবিত্ৰ স্থানত তেওঁৰ প্ৰশংসা কৰা; তেওঁৰ শক্তিৰে গঢ়া আকাশমণ্ডলত তেওঁৰ প্ৰশংসা কৰা।” (গীতমালা ১৫০: ১)