এপ্রিল 23 – নিজকে ক্ষমা কৰি !

“ তেতিয়া মই তোমাৰ আগত মোৰ পাপ সৈ কাঢ়িলোঁ; মোৰ অপৰাধ মই আৰু লুকুৱাই নাৰাখিলোঁ; মই ক’লো, “যিহোৱাৰ আগত মই মোৰ অপৰাধ সৈ কাঢ়িম”; তাতে মোৰ পাপৰ দোষ তুমি ক্ষমা কৰিলা. “(গীতমালা ৩২:৫).

তৃতীয় প্ৰকাৰৰ ক্ষমা হ’ল নিজকে ক্ষমা কৰা. বহুতে দুখ কৰি কয়, ‘মই নিশ্চিত নহয় যে প্ৰভুৱে মোৰ পাপ ক্ষমা কৰিলে নে নাই; মোৰ পৰিত্ৰাণৰ আনন্দ নাই; মৃত্যুৰ ভয়ে মোক আগুৰি ধৰিছে; আৰু মই কি কৰিব নাজানো”.

আৰু আন কিছুমানে নিজকে ক্ষমা কৰি ক’ব নোৱাৰে: ‘মই গুৰুতৰ পাপ কৰিলোঁ আৰু মোৰ বাবে কোনো ক্ষমা নাই’. আন কিছুমানো আছে, যিসকলে প্ৰভুৱে ক্ষমা কৰিলেও হৃদয়ত অনুভৱ কৰিব নোৱাৰে. গতিকে, তেওঁলোকে নিজকে পাপী বুলি ভাবিয়েই থাকে.

এজন যুৱকে এগৰাকী নাৰীক বহুত ভাল পাইছিল আৰু তাইক বিয়া কৰাব বিচাৰিছিল. কিন্তু মাক-দেউতাকে সেই কথাত সন্মতি নিদি আন এগৰাকী মহিলাৰ লগত বিয়া পাতিলে. যিগৰাকী মহিলাক তেওঁ ভাল পাইছিল, সহ্য কৰিব নোৱাৰি জীৱনৰ অন্ত পেলাইছিল. সেই সময়ৰ পৰাই তেওঁ মানসিকভাৱে বিকাৰগ্ৰস্ত হৈ পৰিল. তেওঁ সিদ্ধান্ত লৈছিল যে তেওঁৰ পাপ ক্ষমা কৰিব নোৱাৰা, আৰু বিষয়টোৰ বিষয়ে প্ৰভুৰ ওচৰত প্ৰাৰ্থনা কৰাত ব্যৰ্থ হৈছিল. তেওঁ নিজকে ক্ষমা কৰিব নোৱাৰিলে.

চয়তানে কিছুমান লোকক অভিযোগ কৰি থাকিব আৰু ক’ব, ‘যেতিয়া আপুনি এনে গুৰুতৰ পাপ কৰিছে, তেতিয়া আপুনি আনকি কেনেকৈ ভাবিব পাৰে যে আটাইতকৈ পবিত্ৰ ঈশ্বৰে আপোনাক কেতিয়াও ক্ষমা কৰিব?’.

কিন্তু শাস্ত্ৰই কৈছে, “ এই কাৰণে এতিয়া খ্ৰীষ্ট যীচুত থকা সকলৰ কোনো দণ্ডাজ্ঞা নাই.”(ৰোমীয়া ৮:১). “ মই তেওঁলোকৰ প্ৰতি দয়া দেখুৱাই, অধাৰ্মিকতাৰ কাৰ্যবোৰ ক্ষমা কৰিম; তেওঁলোকৰ সকলো পাপ মই পুনৰ সোঁৱৰণ নকৰিম৷”(ইব্ৰী ৮:১২).

পাঁচনি পৌলে এটা দৃঢ় সংকল্প ল’লে. পুৰণি কথাবোৰ পাহৰি স্বৰ্গীয় চিন্তাৰে নিজকে ভৰাই লোৱাৰ সিদ্ধান্ত ল’লে. তেওঁ কৈছে, “হে ভাই সকল, মই যে সেয়া মোৰ অধীনত কৰিলোঁ, সেই বিষয়ে এনে ভাব এতিয়ালৈকে কৰা নাই; কিন্তু মই এই কাম কৰোঁ: পাছত থকা সকলোকে পাহৰি, আগত থকা বোৰলৈহে যত্ন কৰোঁ৷  খ্ৰীষ্ট যীচুত ঈশ্বৰে কৰা স্বৰ্গীয় আমন্ত্ৰণৰ বটাৰ অৰ্থে ঘাইকৈ আগবাঢ়ি গৈ আছোঁ”(ফিলিপীয়া ৩:১৩-১৪).

যেতিয়া যীচুৰ তেজে আপোনাক ধুই শুচি কৰিলে, যেতিয়া তেওঁৰ দয়াই আপোনাৰ পাপ ক্ষমা কৰিলে, তেতিয়া আপুনি আপোনাৰ অতীতৰ পাপৰ বিষয়ে চিন্তা কৰা উচিত নহয়. আৰু দোষী বিবেকৰ বাবে ঠাই নিদিব.

ঈশ্বৰৰ সন্তানসকল, প্ৰভু যীচুৰ হাতত নিজকে সমৰ্পণ কৰক – যিজনে কালভাৰীত জয়লাভ কৰিছিল, পবিত্ৰ জীৱন যাপন কৰিবলৈ আৰু আপোনাৰ বিশ্বাস-জীৱনৰ দৌৰ বিজয়ীভাৱে সম্পূৰ্ণ কৰিবলৈ.

অধিক ধ্যান-ধাৰণৰ বাবে পদ: “হে মোৰ সন্তান, তোমাক সর্বোপৰি জনৰ ভাৱবাদী বুলি কোৱা হব; কিয়নো তুমি প্রভুৰ আগমণৰ কাৰণে লোক সকলক যুগুত কৰিবলৈ তেওঁৰ আগে আগে যাবা. লোক সকলক পাপৰ ক্ষমা লাভৰ দ্বাৰা পৰিত্রাণ পোৱাত সহায় পাবলৈ শিক্ষা দিবা. ঈশ্বৰে আমাক ক্ষমা কৰিব, কাৰণ তেওঁ কোমল চিত্তৰ আৰু দয়ালু. তেওঁ কৰুণাৰে পুৱাৰ অৰুণৰ দৰে ত্রাণকর্তাই স্বর্গৰ পৰা আমাক সহায় কৰিবলৈ আহিব. (লূক ১:৭৬-৭৮).