এপ্রিল 21 – প্ৰভুৰ ক্ষমা !

“বিনয় কৰোঁ, তুমি মিচৰ দেশৰ পৰা এতিয়ালৈকে এই লোকসকলক যেনেকৈ ক্ষমা কৰি আহিছা, তেনেকৈ তোমাৰ মহৎ কৃপাৰ দৰে তেওঁলোকৰ এই অপৰাধ ক্ষমা কৰা.”  তেতিয়া যিহোৱাই ক’লে, “তোমাৰ বাক্যমতে মই তেওঁলোকক ক্ষমা কৰিলোঁ”(গণনা পুস্তক ১৪:১৯-২০).

প্ৰভুৰ অন্যতম মহান গুণ হ’ল তেওঁৰ সম্পূৰ্ণ হৃদয়েৰে ক্ষমা. ক্ষমা কৰা চাৰি প্ৰকাৰৰ. প্ৰথমতে, ই হৈছে প্ৰভুৰ পৰা পোৱা ক্ষমা.

এদিন দুৰ্গন্ধযুক্ত নালাৰ পানীৰ টোপালটোৱে স্বৰ্গলৈ চাই ক’লে, ‘প্ৰভু মোৰ কৰুণ অৱস্থাটো চাওক. মই এই নালাৰ অংশ আৰু মানুহে গোন্ধ সহ্য কৰিব পৰা নাই. মোক বিশুদ্ধ পানীৰ টোপাললৈ সলনি নকৰিবানে?”. প্ৰভুৱে সেই প্ৰাৰ্থনা শুনিলে. ৰ’দৰ উত্তাপত সেই টোপালটো বাষ্পলৈ পৰিণত হ’ল, আৰু আকাশলৈ উঠি গ’ল. আৰু পিছদিনা ৰাতিপুৱা পাহাৰৰ শিখৰত বৰফৰ টোপালৰ দৰে উজ্জ্বলভাৱে জিলিকি উঠিল.

আজি আপোনাৰ জীৱনটোও হয়তো নালাৰ দৰে, আৰু আপুনি হয়তো বোকাময় মাটিত বাস কৰি আছে. নিৰুৎসাহিত নহ’ব; কিয়নো তোমালোকৰ বাবে আশা আছে. ধাৰ্মিকতাৰ সূৰ্য্যলৈ চাওক – যীচু খ্ৰীষ্ট; আৰু কালভাৰীত তেওঁৰ অনুগ্ৰহ আৰু মঙ্গলৰ ওপৰত ধ্যান কৰক. আৰু প্ৰভুৱে আপোনাক এই ভয়ানক পৰিস্থিতিৰ পৰা পৃথক কৰিব, তোমাক উচ্চ কৰি তুলিব আৰু তোমাক উজ্জ্বল কৰি তুলিব.

ঈশ্বৰৰ এজন সেৱকে এইদৰে প্ৰাৰ্থনা কৰিছিল: “প্ৰভু মোক এনে চকু প্ৰদান কৰক, যিয়ে অসাৰ বস্তুলৈ নাচায়; আৰু অকল তোমাক ভাল পোৱা হৃদয়”. তেওঁ একেবাৰে নিৰ্মল আৰু পবিত্ৰ নোহোৱালৈকে তেওঁক তুলি লোৱা নহ’ব বুলিও তেওঁ আন্তৰিকতাৰে প্ৰাৰ্থনা কৰিছিল. এজন যুৱকে এই প্ৰাৰ্থনা শুনি আছিল; আৰু তেওঁৰ আধ্যাত্মিক চকু মেলি গ’ল. তেওঁ নিজৰ পাপী জীৱনৰ পৰা আঁতৰি আহিল, আৰু পবিত্ৰ জীৱন যাপন কৰিবলৈ প্ৰভুৰ ওচৰত আত্মসমৰ্পণ কৰিলে.

বহুতে পাপ কৰি থকাৰ কাৰণ আৰু পিছুৱাই যোৱাৰ কাৰণ, কাৰণ তেওঁলোকে যীচুৰ তেজৰ মুক্তিদায়ক শক্তি ব্যৱহাৰ কৰা নাই. প্ৰভুৱে ইতিমধ্যে আপোনাৰ পাপবোৰ ধুই পেলাবলৈ আৰু আপোনাক শুচি কৰিবলৈ, কালভাৰীৰ ক্ৰুচত যি কৰিব লাগে, সেই সকলোবোৰ শেষ কৰি পেলাইছে.

ঈশ্বৰৰ সন্তানসকল, যি মুহূৰ্তত আপুনি আপোনাৰ পাপৰ পৰা অনুতাপ কৰি কালভাৰীৰ ক্ৰুচলৈ চায়, সেই মুহূৰ্তত যীচুৰ তেজে আপোনাক দাগ বা দাগ নোহোৱাকৈ ধুই শুচি কৰে, আৰু ঈশ্বৰৰ দৃষ্টিত আপোনাক ধাৰ্মিক কৰে.

অধিক ধ্যান-ধাৰণাৰ বাবে পদ: “ হে প্রিয় সন্তানসকল, যীচু খ্ৰীষ্টৰ নামৰ গুণে আপোনালোকৰ পাপ ক্ষমা কৰা হ’ল; এই কাৰণে মই আপোনালোকলৈ লিখিছোঁ৷”(১ যোহন ২:১২)