এপ্রিল 21 – প্ৰভুৰ উপাসনা কৰক!

“যিহোৱাৰ উদ্দেশে তেওঁৰ নাম গৌৰৱ কৰা। তেওঁৰ আগত উপহাৰ লৈ আহাঁ। পবিত্ৰতাৰে বিভূষিত হৈ যিহোৱাৰ আগত আঁঠুকাঢ়া।” (১ বংশাৱলী ১৬: ২৯)

প্ৰভুৰ উপাসনা কৰক, কিয়নো ঈশ্বৰে আপোনাক সৃষ্টি কৰাৰ প্ৰাথমিক কাৰণ।  তেওঁৰ আপোনাৰ পৰা এক বিশেষ প্ৰত্যাশা আছে, যাক নিম্নলিখিত শ্লোকটোত সংক্ষিপ্ত কৰা হৈছে।  “এই লোকসকলক মোৰ নিজৰ বাবে নিৰ্মাণ কৰিলোঁ, যাতে তেওঁলোকে মোৰ প্রশংসা গুণ কীৰ্ত্তন কৰিব পাৰে।” (যিচয়া ৪৩: ২১)৷  পৃথিৱীৰ সকলো লোকৰ মাজৰ পৰা, প্ৰভুৱে আপোনাক নিজৰ পবিত্ৰ লোক হিচাপে বাছনি কৰিছে।  আপুনি ইয়াত পৃথিৱীত আৰু অনন্তকালত প্ৰভুৰ প্ৰশংসা আৰু উপাসনা কৰিব।

যেতিয়া আপুনি ঈশ্বৰৰ গীৰ্জালৈ যায়, আপুনি প্ৰথমে প্ৰভুৰ উপাসনা কৰা উচিত।  আপুনি তেওঁৰ সকলো দয়াৰ কথা ভাবিব লাগে আৰু তেওঁক উপাসনা কৰা উচিত।  শাস্ত্ৰত এইদৰে কোৱা হৈছে: “তেতিয়াহে ৰজাই তোমাৰ সৌন্দৰ্য্যত ইচ্ছা প্রকাশ কৰিব; কিয়নো তেৱেঁই তোমাৰ প্ৰভু; তেওঁৰ আগত প্রণাম কৰা।” (গীতমালা ৪৫: ১১)৷

দ্বিতীয়তে, যেতিয়া আপুনি গীৰ্জাত থাকে, তেতিয়া আপুনি কেৱল ঈশ্বৰৰ ওচৰত প্ৰাৰ্থনা কৰাউচিত নহয়, কিন্তু আপোনাৰ বিশ্বাসৰ বিষয়েও ঘোষণা কৰা উচিত।  আপুনি এইদৰে মন্তব্য কৰি আপোনাৰ বিশ্বাসৰ বিষয়ে ঘোষণা কৰা উচিত: ‘প্ৰভু, আপুনি সকলো স্বৰ্গ আৰু পৃথিৱী সৃষ্টি কৰিছে।  যদিও আপুনি সমগ্ৰ বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডৰ সৃষ্টিকৰ্তা, আপুনি পৃথিৱীলৈ নামি আহিছিল আৰু মোক মোৰ পাপৰ পৰা মুক্ত কৰিবলৈ কেলভাৰীত ক্ৰছত আপোনাৰ জীৱন ৰাখিছিল।  মই বিশ্বাস কৰোঁ, আপুনি পৃথিৱীলৈ পুনৰ আহিব’

এবাৰ যেতিয়া প্ৰভু যীচুৱে তেওঁৰ জন্মৰ পৰাই অন্ধ ব্যক্তিএজনৰ ফালে চাইছিল, তেতিয়া তেওঁ তেওঁৰ প্ৰতি সহানুভূতি শীল আছিল আৰু তেওঁৰ চকুত বোকা প্ৰয়োগ কৰি তেওঁক আৰোগ্য কৰিছিল।  যেতিয়া তেওঁৰ চকু মুকলি হৈছিল, সেই ব্যক্তিজন আনন্দেৰে ভৰি পৰিছিল।  যীচুৱে তেওঁক পুনৰ বিচাৰি পোৱাৰ পিছত তেওঁ সেই ব্যক্তিজনক এইদৰে সুধিছিল: “আপুনি ঈশ্বৰৰ পুত্ৰক বিশ্বাস কৰেনে?”  “তেতিয়া তেওঁ কৈছিল, “প্ৰভু, মই বিশ্বাস কৰোঁ!” আৰু তেওঁ তেওঁক উপাসনা কৰিছিল” (যোহন ৯: ৩৮)।

তৃতীয়তে, যেতিয়া আপুনি ঈশ্বৰৰ গীৰ্জালৈ যায়, আপুনি তেওঁক প্ৰশংসা কৰা উচিত।  যেতিয়া দায়ূদে তেওঁৰ কেঁচুৱা পুত্ৰক হেৰুৱালে, তেতিয়া তেওঁ এইদৰে কৈছিল: “কিন্তু সি এতিয়া মৰিল, এই হেতুকে মই কি কাৰণে লঘোন দিম? মই জানো তাক ওভোটাই আনিব পাৰিম? মই তাৰ ওচৰলৈ যাম, কিন্তু সি মোৰ ওচৰলৈ আৰু উভটি নাহিব।” (২ চমূৱেল ১২: ২৩)৷  প্ৰকৃততে ঈশ্বৰৰ মন্দিৰটো তেওঁৰ বাবে এক সান্ত্বনাৰ স্থান হিচাপে প্ৰমাণিত হৈছিল।

ঈশ্বৰৰ সন্তান, আপুনি প্ৰভুৰ ভৰিত সকলো সান্ত্বনা পাব পাৰে!  যেতিয়াই আপুনি বিপদত পৰে, ঈশ্বৰৰ মন্দিৰলৈ দৌৰি যাওক আৰু আপোনাৰ বোজা ভগৱানৰ সৈতে ভাগ বতৰা কৰক।  আৰু তেওঁ আপোনাক সান্ত্বনা, শান্তি আৰু আশীৰ্বাদ প্ৰদান কৰিব।

অধিক ধ্যানৰ বাবে পদ: “উজ্জিয়া ৰজা মৃত্যু হোৱা বছৰত, মই প্ৰভুক উচ্চ আৰু উন্নত সিংহাসনত বহি থকা দেখিলোঁ; তেওঁৰ ৰাজবস্ত্ৰ চোলাৰ পাতলিয়ে গোটেই মন্দিৰ জুৰি লৈছিল।(যিচয়া ৬: ১)৷