আগষ্ট 19 – উপত্যকাত জিৰণি লওক !

“ উপত্যকালৈ নামি যোৱা পশুৰ জাকৰ দৰে যিহোৱাৰ আত্মাই তেওঁলোকক জিৰণি দিছিল; নিজৰ নামৰ প্রশংসা কৰিবলৈ তুমি তোমাৰ লোকসকলক লৈ আহিছিলা.”(যিচয়া ৬৩:১৪).

একাংশ মানুহৰ জীৱনত উত্থান-পতন দেখা যায়. কেতিয়াবা পৰ্বতৰ শিখৰত তেওঁলোকে আনন্দিত হ’ব. আৰু আন সময়ত, তেওঁলোক গভীৰ উপত্যকাত থাকিব, আৰু কান্দি কান্দি থাকিব. কেতিয়াবা, তেওঁলোক ধনী হ’ব; আৰু আন সময়ত তেওঁলোকে দৰিদ্ৰতাৰ সন্মুখীন হ’ব, ইমানেই যে তেওঁলোকে নিজৰ জীৱন নিৰ্বাহৰ বাবে ঋণ ল’ব. কেতিয়াবা তেওঁলোকে প্ৰশংসা আৰু উপাসনাত আনন্দিত হ’ব; আৰু আন সময়ত তেওঁলোকে পিছুৱাই গৈ প্ৰভুৰ বিৰুদ্ধে গুৰুগুৰু কৰিব.

কিন্তু যিসকলে প্ৰভু যীচুৰ সৈতে উপত্যকাত খোজ কাঢ়িব, তেওঁলোকে বিশ্ৰাম লাভ কৰিব. প্ৰভুৱে তেওঁৰ কইনাক, ‘উপত্যকাৰ শেৱালি’ বুলি কয়. হয়, উপত্যকাত সঁচাকৈয়ে বিশ্ৰাম আছে. ভাববাদী যিচয়াই কৈছে, “উপত্যকালৈ নামি যোৱা পশুৰ জাকৰ দৰে যিহোৱাৰ আত্মাই তেওঁলোকক জিৰণি দিছিল; নিজৰ নামৰ প্রশংসা কৰিবলৈ তুমি তোমাৰ লোকসকলক লৈ আহিছিলা.”(যিচয়া ৬৩:১৪).

যেতিয়া আপুনি প্ৰভুৰ হাতত ধৰি উপত্যকাত বিশ্বাসেৰে খোজ কাঢ়িব, তেতিয়া আপুনি হয়তো নাজানে যে আপুনি ক’লৈ গৈ আছে বা পিছদিনা ক’ত শেষ হ’ব. তেতিয়াও ইয়োবৰ দৰে – ঈশ্বৰৰ মানুহজনৰ দৰে আপুনিও আত্মবিশ্বাসেৰে ক’ব পাৰে: “কিন্তু তেওঁ জানে মই যি পথ লওঁ; যেতিয়া তেওঁ মোক পৰীক্ষা কৰিব, তেতিয়া মই সোণৰ দৰে ওলাই আহিম” (ইয়োব ২৩:১০). ঈশ্বৰৰ ধাৰ্মিক সোঁহাতে আপোনাক আচৰিত ধৰণে নেতৃত্ব দিব. তেওঁৰ হাতত ধৰি খোজ কাঢ়ি যোৱাৰ সময়ত আপুনি চিন, আশ্চৰ্য্য আৰু অলৌকিকতা দেখিব, আপোনাৰ সকলো পথতে.

যেতিয়া ইস্ৰায়েলৰ সন্তানসকলে মিচৰৰ বন্ধনৰ পৰা ওলাই আহিছিল, তেতিয়া তেওঁলোকৰ কোনো ধাৰণা নাছিল যে তেওঁলোকে ক’লৈ গৈ আছে, তালৈ কেনেকৈ যাব, তেওঁলোকে নিজৰ খাদ্যৰ বাবে বা পানীৰ বাবে কি কৰিব. কিন্তু তেওঁলোকে কেৱল প্ৰভুৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰিছিল আৰু তেওঁ তেওঁলোকক নেতৃত্ব দিব বুলি সম্পূৰ্ণ বিশ্বাস আছিল. আনকি যেতিয়া তেওঁলোকে ৰ’দৰ তীব্ৰ উত্তাপত, বা ঠাণ্ডা শীতকালত খোজ কাঢ়িছিল, তেতিয়াও প্ৰভুৱে তেওঁলোকক বিশ্ৰাম দিবলৈ ডাৱৰৰ স্তম্ভ আৰু জুইৰ স্তম্ভৰ ব্যৱস্থা কৰিছিল. “আৰু তেওঁৰ জনগোষ্ঠীবোৰৰ মাজত কোনো দুৰ্বল নাছিল” (গীতমালা ১০৫:৩৭).

শাস্ত্ৰই কৈছে, “যিহোৱাই আমাৰ খোজৰ গতি স্থিৰ কৰে; তেওঁ তেওঁৰ পথত সন্তোষ পায়.” (গীতমালা ৩৭:২৩). আন কোনো অনুবাদত লিখা আছে যে: “ধাৰ্ম্মিক মানুহৰ খোজবোৰ প্ৰভুৱে শৃংখলাবদ্ধ কৰে”. প্ৰভুৱে আপোনাৰ আত্মাক পুনৰুদ্ধাৰ কৰে; তেওঁ আপোনাক নিজৰ নামৰ বাবে ধাৰ্মিকতাৰ পথত লৈ যায়.

গতিকে, যদি আপোনাৰ আত্মাৰ বাবে বিশ্ৰামৰ প্ৰয়োজন হয়, তেন্তে আপুনি আপোনাৰ পথ আৰু খোজ প্ৰভুৰ ওচৰত সমৰ্পণ কৰা উচিত. যদি আপুনি বিভিন্ন বিষয়ৰ পৰা মুক্তি পাব বিচাৰে, আৰু হৃদয়ত শান্তি আৰু আনন্দ লাভ কৰিব বিচাৰে তেন্তে সেই দায়িত্ব ঈশ্বৰৰ হাতত সমৰ্পণ কৰা উচিত. আৰু, তেওঁ তোমালোকক বিশ্ৰামৰ উপত্যকাত লৈ যাব.

অধিক ধ্যান-ধাৰণৰ বাবে পদ: “  যি কোনোৱে তোমাক এমাইল বাট বলেৰে নিয়ে, তেওঁৰ লগত দুমাইল যাবা.”(মথি ৫:৪০-৪১).