আগষ্ট 16 – চকু মেলিব !

“তেতিয়া অন্ধসকলে চকুৰে দেখিব, আৰু কাণেৰে নুশুনাসকলে কাণেৰে শুনিব,” (যিচয়া ৩৫:৫)

এবাৰ অন্ধ ভাইটিয়ে কাৰোবাক সুধিলে, “ছাৰ, আকাশ কি? সেইটো কেনেকুৱা হ’ব?” আৰু সেই ব্যক্তিজনে আকাশৰ বিষয়ে চমুকৈ বুজাই দিলে. নীলা ৰঙৰ বুলি কওঁতে অন্ধজনে সুধিলে ‘ছাৰ, এই নীলা ৰংটো কি?  কেনেকুৱা হ’ব?’.  মানুহজনে ভাবিলে.  নীলা ৰংটো কেনেকুৱা হয় সেই কথা জানিও তেওঁ অন্ধ মানুহজনক কেনেকৈ, বুজিবলৈ বাধ্য কৰিব?

যিসকল আধ্যাত্মিকভাৱে অন্ধ, তেওঁলোক শাৰীৰিকভাৱে অন্ধসকলৰ দৰেই কৰুণ. তেওঁলোকে ঈশ্বৰৰ বিষয়ে, স্বৰ্গৰাজ্যৰ বিষয়ে বা অনন্ত আনন্দৰ বিষয়ে একো নাজানে.  যিহোৱাই কৈছে, ” তোমালোকে চকু থকা অন্ধ লোকক, আৰু কাণ থকা কলা লোকক উলিয়াই আনা.”(যিচয়া ৪৩:৮). যিহোৱাই তেওঁৰ ওচৰলৈ অহা অন্ধসকলৰ চকু মেলি দিয়ে.

“যীচু তাৰ পৰা যাওঁতে দুজন অন্ধ লোক তেওঁৰ পাছে পাছে গ’ল. তেওঁলোকে চিঞৰি চিঞৰি কবলৈ ধৰিলে, “হে দায়ুদৰ বংশৰ সন্তান, আমাক দয়া কৰক.”সেই মুহুর্ততে তেওঁলোকৰ চকু মুকলি হ’ল. তাৰ পাছত যীচুৱে তেওঁলোকক কঠোৰভাৱে সাৱধান কৰি দি ক’লে, “চাবা, এই বিষয়ে যেন কোনেও নাজানে.” (মথি ৯:২৭-৩০).

প্ৰভু যীচুৱে কৈছিল, “অন্ধসকলে দেখে আৰু পংগুসকলে খোজ কাঢ়ে; কুষ্ঠৰোগীসকল শুচি হয় আৰু বধিৰসকলে শুনে; মৃতসকলক পুনৰুত্থান কৰা হয় আৰু দৰিদ্ৰ লোকসকলক শুভবাৰ্তা প্ৰচাৰ কৰা হয়.”অন্ধই দৃষ্টিশক্তি পাইছে, খোৰাই খোজ কাঢ়িছে, কুষ্ঠ ৰোগীক শুচি কৰা হৈছে, কলাই পুণৰ শুনিছে, মৃত সকলক জীৱনলৈ পুণৰুত্থিত কৰা হৈছে, দৰিদ্ৰ সকলৰ আগত শুভবাৰ্তা ঘোষণা কৰা হৈছে. ” (মথি ১১:৫)

প্ৰভু যীচুৰ সেৱাৰ বেছিভাগেই সুস্থ কৰা আৰু অলৌকিক কাৰ্য্য কৰাটো জড়িত আছিল. যেতিয়া প্ৰভুৱে অন্ধসকলক দেখিলে, তেতিয়া তেওঁ দয়াত আকৰ্ষিত হ’ল, তেওঁলোকক দৃষ্টিশক্তি দিলে আৰু তেওঁলোকক আশীৰ্বাদ দিলে.  শাস্ত্ৰই কৈছে, “সেই সময়ত মানুহ কিছুমানে ভূতে পোৱা মানুহ এজনক যীচুৰ ওচৰলৈ লৈ আহিল. মানুহ জন অন্ধ আৰু বোবা আছিল. যীচুৱে তেওঁক সুস্থ কৰাত সেই বোবাই কথা ক’লে আৰু দৃষ্টিও পালে.” (মথি ১২:২২)

এবাৰ এগৰাকী ভগ্নীয়ে নিজৰ সাক্ষ্য তলত দিয়া ধৰণে শ্বেয়াৰ কৰিছিল.  “মোৰ চকু দুটা হঠাতে ম্লান হ’বলৈ ধৰিলে. মই বাইবেল পঢ়িব পৰা নাছিলো.  আৰু কাকো চিনিব পৰা নাছিল.  ঈশ্বৰৰ বহু সেৱকক মোৰ বাবে প্ৰাৰ্থনা কৰিবলৈ অনুৰোধ কৰিলোঁ.  এদিন ৰাতি মই মোৰ চকুৰ দৃষ্টিৰ বাবে প্ৰভুৰ ওচৰত আন্তৰিকতাৰে প্ৰাৰ্থনা কৰাৰ সিদ্ধান্ত ললোঁ.  ৰাতি দহ বজাত মই আঁঠু লৈ, আৰু ভগৱানৰ লগত মল্লযুঁজ কৰি ৰাতিপুৱালৈকে প্ৰাৰ্থনা কৰিলোঁ.  বাৰ্টিমিয়াছৰ দৃষ্টিশক্তি ঘূৰাই দিয়া প্ৰভুক মই সুস্থ কৰি মোৰ দৃষ্টিশক্তি ঘূৰাই দিবলৈ অনুৰোধ কৰিলোঁ.  প্ৰভুৰ দিনলৈকে মোৰ দৃষ্টিশক্তি থাকিবলৈ প্ৰাৰ্থনা কৰিলোঁ.  আৰু প্ৰভুৱে অলৌকিকভাৱে মোৰ দৃষ্টিশক্তি ঘূৰাই দিলে”.

ঈশ্বৰৰ সন্তান, চকুৰ দৃষ্টিহীন এই পৃথিৱীত জীয়াই থকাটো ইমানেই কৰুণ.  সেয়েহে তেওঁ কৃপা কৰি আমাক দিয়া চকু আৰু দৰ্শনৰ বাবে আমি চিৰকৃতজ্ঞ হোৱা উচিত.

ধ্যান কৰাৰ বাবে:” তাতে সেই লোক সকলে বোবাক কথা কোৱা, কোঙাক সুস্থ হোৱা, খোৰাক খোজ কঢ়া আৰু অন্ধক দৃষ্টি পোৱা দেখি বিস্ময় মানি ইস্ৰায়েলৰ ঈশ্বৰৰ স্তুতি কৰিলে.”(মথি ১৫:৩১)