আগষ্ট 05 – নম্ৰতাত জিৰণি লওক !

“মই নম্ৰ আৰু কোমল চিত্তৰ মানুহ; এই হেতুকে, তোমালোকৰ ওপৰত মোৰ যুৱঁলি লোৱা আৰু মোৰ শিক্ষা লোৱা; তাতে তোমালোকে নিজৰ নিজৰ মনত জিৰণি পাবা.”(মথি ১১:২৯).

যোৱা দুদিন আমি জিৰণি লোৱাৰ পথবোৰৰ ওপৰত ধ্যান কৰি আহিছো. জিৰণি লোৱাৰ তৃতীয় পথ, হ’ল নম্ৰতাৰ জৰিয়তে. এই কথা উপলব্ধি নকৰা আৰু নিজৰ অহংকাৰৰ মাজত থিয় দিয়া, নিজৰ ধন-সম্পত্তি আৰু সামাজিক মৰ্যাদাৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল বহুত আছে; চিকিৎসক, অধিবক্তা আৰু আৰক্ষী বিষয়া কিনাৰ অসাৰ চিন্তা মনোৰঞ্জন কৰা; তেওঁলোকে নিজৰ শান্তি হেৰুৱাই পেলায়; আৰু শেষত গোটেই জীৱন অস্থিৰ হৈ পৰে.

প্ৰভু যীচুৰ ফালে চাওক, যিজন কোমলতা আৰু নম্ৰতাৰ ব্যক্তিত্ব. যদিও তেওঁ এজন গৌৰৱময় ৰজা আছিল, তথাপিও তেওঁ নিজকে নম্ৰ কৰি পৃথিৱীলৈ নামি আহিছিল. তেওঁ জন্মৰ বাবে গৰু-ম’হৰ চাল, জীৱিকাৰ বাবে কাঠমিস্ত্ৰীৰ সামান্য ঘৰ আৰু তেওঁৰ সেৱা আৰম্ভ কৰাৰ সময়ত সাধাৰণ লোকসকলক তেওঁৰ শিষ্য হিচাপে বাছি লৈছিল. “যীচুৱে তেওঁক ক’লে, “শিয়ালৰ গাত আৰু আকাশৰ চৰাইৰো বাহ আছে; কিন্তু মানুহৰ পুত্ৰৰ নিজৰ মূৰ থবলৈ ঠাই নাই.” (মথি ৮:২০).

প্ৰভু যীচুৱে ক্ৰুচত ইমানবোৰ নিন্দা আৰু অৱজ্ঞা আৰু উপহাসৰ সন্মুখীন হ’বলগীয়া হৈছিল. তথাপিও তেওঁ নম্ৰ হৈ থাকিল. তেওঁ ঈশ্বৰৰ সমান হোৱাটো ডকাইতি বুলি গণ্য কৰা নাছিল, আৰু মৃত্যুৰ পৰ্যন্ত নিজকে নম্ৰ কৰিছিল.

এবাৰ এটা চৰাইয়ে সাগৰৰ মাজত এটা প্ৰকাণ্ড শিলৰ ফাটত বাহ সাজিছিল. প্ৰচণ্ড বতাহৰ সময়ত সাগৰবোৰে গৰ্জন কৰি সেই শিলটোৰ ওপৰত সকলো দিশৰ পৰা আঘাত কৰিব. কিন্তু চৰাই আৰু ইয়াৰ সৰু ল’ৰা-ছোৱালীবোৰে শান্তি পাই আনন্দত গান গাই আছিল.

একেদৰেই যেতিয়া গোটেই পৃথিৱীখনে আপোনাৰ বিৰুদ্ধে ঠেলা মাৰিবলৈ চেষ্টা কৰে; আনকি যেতিয়া সাগৰৰ উত্তাল হ’ব, তেতিয়াও যি প্ৰভুৱে সাগৰ আৰু বতাহক শান্ত হ’বলৈ তিৰস্কাৰ কৰিছিল, তেওঁ তোমালোকক শান্তি, আনন্দ আৰু বিশ্ৰাম দিব.

তৃতীয় শতিকাত জীয়াই থকা চেন্ট অগাষ্টিনে খ্ৰীষ্ট যীচুক নিজৰ প্ৰভু আৰু ত্ৰাণকৰ্তা হিচাপে গ্ৰহণ কৰাৰ আগতে এক অৱজ্ঞাসূচক জীৱন যাপন কৰিছিল. মদ্যপান, উল্লাস আৰু অনৈতিকতাৰ প্ৰতি থকা আসক্তিৰ বাবে তেওঁৰ শান্তি আৰু জিৰণি হেৰুৱাই পেলালে. আৰু তেওঁ লিখিছিল যে তেওঁৰ হৃদয় যি অস্থিৰ আৰু উত্তেজিত আছিল, সেই হৃদয়ে খ্ৰীষ্টত নিজৰ বিশ্ৰাম পাইছিল আৰু সম্পূৰ্ণৰূপে প্ৰভুৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰিছিল.

যেতিয়াই তোমালোকক ভয় আৰু বিপদৰ দ্বাৰা খেদি ফুৰে, তেতিয়াই প্ৰভুৰ ওচৰলৈ দৌৰি যাওক. তেওঁৰ নাম মাতি থাকিব, তেওঁৰ প্ৰশংসা আৰু পূজা কৰি থাকিব আৰু তেওঁক আঁকোৱালি ল’ব. আৰু প্ৰভুৰ মধুৰ আৰু ঐশ্বৰিক উপস্থিতিয়ে আপোনাক সম্পূৰ্ণৰূপে ভৰাই তুলিব আৰু আপোনাৰ পৰা সকলো ভয় আঁতৰাই পেলাব. কোনো চৰ্ট কাটৰ জৰিয়তে কেতিয়াও শান্তি বিচাৰিবলৈ চেষ্টা নকৰিব. যীচুৰ ওচৰলৈ গৈ তেওঁৰ বুকুত জিৰণি লোৱা.

অধিক ধ্যান-ধাৰণাৰ বাবে পদ: “তেওঁ ওলাই গৈ আচা’ৰ লগত সাক্ষাৎ কৰি তেওঁক ক’লে, “হে আচা, আৰু হে যিহূদাৰ আৰু বিন্যামীনৰ আটাই লোকসকল, তোমালোকে মোৰ কথা শুনা: তোমালোক যেতিয়ালৈকে যিহোৱাৰ লগত থাকিবা, তেতিয়ালৈকে তেৱোঁ তোমালোকৰ লগত আছে৷ যদি তোমালোকে তেওঁক বিচাৰা, তোমালোকে তেওঁক পাবা; কিন্তু যদি তোমালোকে তেওঁক ত্যাগ কৰা, তেন্তে তেৱোঁ তোমালোকক ত্যাগ কৰিব.”(২ বংশাৱলি ১৫:২)