অক্টোবৰ 28 – মাউণ্ট অফ ৰিডেম্পচন!

“পৃথিবীৰ অন্তলৈকে থকা সকল, মোলৈ ঘুৰি আহা আৰু পৰিত্ৰাণপ্ৰাপ্ত হোৱা; ৰণ ময়েই ঈশ্বৰ, আৰু ইয়াত আন কোনো দেৱতা নাই।”(যিচয়া ৪৫: ২২)৷

আপোনাৰ সহায় অহা পৰ্বতৰ পৰা আপুনি প্ৰাপ্ত কৰা সকলোবোৰ সহায়ৰ ভিতৰত সৰ্বশ্ৰেষ্ঠ; মুক্তি।  আপোনাৰ মুক্তিৰ বাবে, প্ৰভুয়ে আপোনাক ধৰ্ম্মীয় আচৰণৰ কঠোৰ নিয়ম বিচাৰি থকা নাই, সোণ বা ৰূপ বা আপোনাৰ কোনো মূল্যৱান বস্তু ৰখানাই।  যেতিয়া আপুনি প্ৰভুৰ দৃষ্টিত নিজকে নম্ৰ কৰে, আৰু তেওঁৰ ফালে চায়, তেতিয়া তেওঁ আপোনাক তেওঁৰ অনুগ্ৰহৰ দ্বাৰা উপহাৰ হিচাপে মুক্তভাৱে মুক্তি প্ৰদান কৰে।  তেওঁ কেৱল আপোনাক মুক্তি প্ৰদান নকৰে, লগতে আপোনাক সান্ত্বনাও দিয়ে।

এবাৰ গীৰ্জাত এগৰাকী অতি প্ৰিয় বৃদ্ধ মহিলাৰ মৃত্যু হৈছিল।  পৰিয়াল আৰু গীৰ্জাৰ সকলোৱে অন্তিম ৰীতি-নীতিৰ সময়ত চকুপানী কান্দিছিল।  বৃদ্ধ মহিলাগৰাকীৰ এটা পুত্ৰ আছিল, যি অতি সৰু আছিল, প্ৰায় পোন্ধৰ বছৰ বয়সৰ।  আনকি সকলোৱে কবৰস্থান এৰি যোৱাৰ পাছতো, এই লৰা তাত থাকি কান্দি থাকিল।  তেওঁ ইতিমধ্যে তেওঁৰ দেউতাকক হেৰুৱাইছিল আৰু এতিয়া তেওঁৰ মাকো আৰু নাই।  সেয়েহে, তেওঁ সম্পূৰ্ণৰূপে বিভ্ৰান্ত হৈছিল, দুখত ভৰি পৰিছিল আৰু কি কৰিব লাগে নাজানিছিল।

সমাধি সেৱা পৰিচালনা কৰা যাজকজনে যুৱ লৰা সেই অৱস্থাত দেখি হৃদয় ভৰি পৰিছিল।  সেয়েহে, তেওঁ গৈ তেওঁক আঁকোৱালি লৈ ক’লে, ‘পুত্ৰ, যেতিয়ালৈকে আপুনি আপোনাৰ মাকৰ সমাধিলৈ চাব, আপুনি কেৱল আপোনাৰ হৃদয়ত দুখী হ’ব।  সেয়েহে, সমাধিলৈ তললৈ চোৱাৰ পৰিৱৰ্তে স্বৰ্গলৈ চাওক।  সকলো সান্ত্বনাৰ প্ৰভু আছে, আৰু তেওঁৰ বাবেই আপোনাৰ মা গৈছে।  তেওঁ আপোনাক সান্ত্বনা দিব।  তেওঁ হৈছে পৰ্বত য’ৰ পৰা আপোনাৰ সহায় আহে’।  এই শব্দবোৰে যুৱ সহকৰ্মীজনক যথেষ্ট সান্ত্বনা দিছিল।

ঈশ্বৰৰ সন্তান, আপুনি সংগ্ৰামৰ পথত খোজ কাঢ়ি আছে নেকি?  আপুনি আপোনাৰ জীৱনত এটাৰ পিছত এটা পৰীক্ষণত অসুবিধাত আছে নেকি?  আপুনি সকলো দিশত দুখ আৰু দুখৰ সৈতে আৱৰি আছে নেকি?  আনকি সেই পৰিস্থিতিত, আপোনাৰ চকু প্ৰভুৰ ওপৰত ঠিক কৰক আৰু তেওঁৰ ফালে চাওক।

স্বৰ্গ আৰু পৃথিৱীৰ সৃষ্টিকৰ্ত্তা প্ৰভুৰ ফালে চাওক, যিজনে আপোনাক অনুসন্ধান কৰে আৰু আপোনাক সান্ত্বনা দিয়ে, প্ৰকৃত প্ৰেমেৰে।  আপোনাৰ সকলো সমস্যাৰ সমাধান তেওঁৰ ওচৰত আছে।  আৰু তেওঁ আপোনাৰ সকলো সমস্যাৰ সমাধান।     আৰু তেওঁ আপোনাৰ সকলো সমস্যাৰ সমাধান।  তেওঁ হৈছে সেইজন যিয়ে আপোনাৰ জীৱনৰ সকলো বিবাদ আৰু সংগ্ৰামৰ সমাপ্তি ঘটায়।  আৰু তেওঁ অকলে আপোনাৰ দুখক আনন্দলৈ পৰিৱৰ্তন কৰিব পাৰে।

প্ৰভুয়ে আজি আমাক মৰমেৰে এইদৰে কৈছিল: “মোৰ ফালে চাওক, আৰু আপুনি পৃথিৱীৰ সকলো শেষ ৰক্ষা কৰক!”  তেওঁ অকলে ঈশ্বৰ আৰু আন কোনো নাই।  তেওঁ আপোনাৰ কাৰণে স্বৰ্গৰ পৰা নামি আহিছিল, আৰু আপোনাৰ কাৰণে কেলভাৰী পৰ্বতত তেওঁৰ মূল্যৱান তেজ এৰিদিছিল।   আৰু অকলে প্ৰভুয়ে আপোনাক মুক্তি আৰু সান্ত্বনা দিব পাৰে।

অধিক ধ্যানৰ বাবে পদ: “গৰাকীৰ হাতলৈ যেনেকৈ দাসবোৰৰ চকু থাকে, আৰু দাসীৰ চকু যেনেকৈ গৰাকীয়ণীৰ হাতৰ ফালে থাকে, তেনেকৈ আমাক কৃপা নকৰা পর্যন্ত আমাৰ চকুৱে আমাৰ ঈশ্বৰ যিহোৱালৈ চাই থাকে।”(গীতমালা ১২৩: ২)