অক্টোবৰ 23 – মাউন্ট কালবাৰী!

” এইদৰে সৈন্য সকলে গলগথা বুলি কোৱা ঠাই খন লৈ যীচুক লৈ আহিল; (এই নামৰ অর্থ ‘মুৰৰ লাওখোলা’) ৷  তাতে তেওঁলোকে যীচুক গন্ধৰসেৰে মিহলি হোৱা দ্ৰাক্ষাৰস যাচিলে কিন্তু তেওঁ তাক গ্ৰহণ নকৰিলে।  পাছত তেওঁক ক্রুচত দি উঠি, তেওঁৰ কাপোৰৰ কোনে কি পাব, সেয়ে নিশ্চয় কৰিবলৈ, তেওঁলোকে চিঠি খেলি সেই কাপোৰ ভগাই ল’লে।”(মাৰ্ক ১৫: ২২- ২৪)।

আমাৰ প্ৰভু যীচুক ক্ৰছত ক্ৰুচত ক্ৰুচত চলোৱা হৈছিল, গোলগোথাত, যাক ‘এটা খুলিৰ স্থান’ বুলি অনুবাদ কৰা হয়।  আজিও আপুনি যিৰূচালেমৰ দুৱাৰৰ ওপৰেৰে গোলগোথা পাহাৰ চাব পাৰে।  দূৰৈৰ পৰা, ই সঁচাকৈয়ে এটা খুলিৰ দৰে দেখাযায়, দুটা চকুৰ দৰে গহ্বৰ, আৰু নাকৰ দৰে গাঁথনি।

গোলগোথা পাহাৰৰ শীৰ্ষত, ভগৱানে নিজকে আমাৰ বাবে পাপৰ নৈবেদ্য হিচাপে আগবঢ়াইছিল।  প্ৰত্যেক মানুহে সেই পাহাৰলৈ যাব লাগে, যাতে তেওঁৰ পাপবোৰ ক্ষমা কৰিব পাৰি।

মোচিৰ দিনত ব্ৰঞ্জৰ সৰ্পটো ওপৰলৈ উঠোৱাৰ দৰে, যীচু খ্ৰীষ্টক কেলভাৰীত তুলি লোৱা হৈছিল।  সেইঠাইত প্ৰভুৱে চয়তানৰ মূৰটো চূৰ্ণ-বিচূৰ্ণ কৰিছিল, আমাৰ সকলো অভিশাপ ভাঙিবলৈ।  আমাৰ সকলো ৰোগৰ পৰা আমাক আৰোগ্য কৰাৰ বাবে তেওঁ তেওঁৰ শৰীৰত ফিটা পাইছিল।  শাস্ত্ৰত এইদৰে কোৱা হৈছে, “কিন্তু আমাৰ বিদ্রোহী কার্যবোৰৰ বাবে তেওঁক খোচা হ’ল, আমাৰ পাপবোৰৰ বাবে গুড়ি কৰা হ’ল। আমাৰ শান্তিৰ বাবে তেওঁক শাস্তি দিয়া হ’ল, আৰু তেওঁৰ আঘাতৰ দ্বাৰাই আমি সুস্থ হলোঁ।”(যিচয়া ৫৩: ৫)৷

আপুনি কেলভাৰী পৰ্বতত উঠি যোৱাটো যথেষ্ট নহয়, কিন্তু আপুনি প্ৰভুৰ উপস্থিতিত আপোনাৰ সকলো পাপ আৰু অপবাদ স্বীকাৰ কৰা উচিত আৰু যীচু খ্ৰীষ্টৰ তেজৰ দ্বাৰা ক্ষমা প্ৰাপ্ত কৰা উচিত।   আপুনি এটা দৃঢ় সংকল্প লোৱা উচিত যে আপুনি পাপ কৰি পুনৰ প্ৰভুৰ হৃদয়ক দুখ নকৰিব।

বাবিলৰ ৰজা নেবুচাদনেজ্জাৰৰ দিনত দানিয়েলে তেওঁৰ হৃদয়ত এইদৰে কৈছিল যে “তেওঁ ৰজাৰ সুস্বাদু খাদ্যৰ অংশৰ সৈতে নিজকে অপমান নকৰে, বা তেওঁ পান কৰা সুৰাৰ দ্বাৰাও নিজকে অস্বীকাৰ নকৰে”।  ইয়াৰ উপৰিও ৰূথে দৃঢ় সংকল্প লৈছিল যে তেওঁ কেতিয়াও মোৱাব দেশলৈ ঘূৰি নাযাব আৰু ইস্ৰায়েলৰ ঈশ্বৰ তেওঁৰ ঈশ্বৰ হ’ব।  ঈশ্বৰৰ সন্তানসকল, আপোনাৰ সংকল্প আৰু প্ৰতিশ্ৰুতিবোৰে আপোনাক প্ৰভুৰ প্ৰতি দৃঢ় কৰি তুলিব।  প্ৰথমে কেলভাৰী পৰ্বতলৈ নোযোৱাকৈ কোনেও অনন্তকাললৈ প্ৰৱেশ কৰিব নোৱাৰে।  স্বৰ্গৰ দুৱাৰ খন খুলি দিয়া হ’ব, কেৱল তেতিয়াহে যেতিয়া কেলভাৰী পৰ্বতত যীচুৰ মূল্যৱান তেজৰ দ্বাৰা তেওঁৰ পাপ ক্ষমা কৰা হ’ব।

যেতিয়া পাঁচনি পৌলে দামাস্কাচৰ ৰাস্তাত প্ৰভুৰ সৈতে মুখামুখি হৈছিল, তেতিয়া তেওঁ কেলভাৰী পৰ্বতলৈ চাইছিল।  তেওঁ এইদৰে কৈছিল: “কিন্তু আমাৰ প্ৰভু যীচু খ্ৰীষ্টৰ ক্ৰুচৰ বাহিৰে আন কোনো কথাত গৌৰৱ কৰা মোৰ পৰা নহওক; তেওঁৰ দ্বাৰাই জগত খন মোৰ বাবে আৰু মই জগত খনৰ বাবে ক্রুচত হত হলোঁ। “(গালাতীয়া ৬: ১৪)।

ঈশ্বৰৰ সন্তান, কালভাৰী পৰ্বতলৈ যাওঁক আৰু আপোনাৰ বাবে ্ৰছত নিজৰ জীৱন আগবঢ়োৱা প্ৰভু যীচুক চাওঁক।  আৰু তেওঁৰ মহান কেলভাৰী প্ৰেম আৰু ত্যাগৰ যোগ্য জীৱন যাপন কৰিবলৈ নিজকে প্ৰতিশ্ৰুতিবদ্ধ কৰক।

ইয়াৰ উপৰিও ধ্যান ৰখাৰ বাবে পদ: “নিশ্চয়ে তেওঁ আমাৰ যাতনাবোৰ ললে, আমাৰ ৰোগৰ ভাৰ বলে, তথাপি আমি তেওঁক ঈশ্বৰৰ দ্বাৰাই শাস্তি পোৱা, ঈশ্বৰৰ দ্বাৰাই প্ৰহাৰিত, আৰু পীড়িত বুলি ভাবিলো।”(যিচয়া ৫৩: ৪)৷