ਜਨਵਰੀ 10 – হেৰাই যোৱা ভেড়া !

“তেনেহলে তেওঁ সেই নিৰানব্বৈটা মেৰক হাবিৰ মাজতে এৰি হেৰুৱাটোক বিচাৰি নাযাব নে?” (লূক ১৫:৪).

যদি এটা প্ৰাণী সম্পূৰ্ণ দুৰ্বল আৰু দুৰ্বল হয় তেন্তে সেয়া হ’ল ভেড়া. ভেড়াইও কেতিয়াও কাৰো ক্ষতি নকৰে আৰু ভাল সন্মানত ৰখা হয়.

কিন্তু ইয়াৰ শত্ৰু প্ৰচুৰ. শিয়াল ভেড়াতকৈ সৰু হ’লেও ই কেনেবাকৈ ভেড়াৰ গোহালিত প্ৰৱেশ কৰি ভেড়াৰ তলত খোজ কাঢ়িব আৰু হঠাতে ভেড়াৰ ডিঙিত ধৰি নিৰ্জন ঠাইলৈ লৈ যাব, য’ত ই ভেড়াৰ তেজ পান কৰিব আৰু… ইয়াক মাৰি পেলাওক.

শিয়ালৰ বাহিৰেও ভেড়াৰ বাবে আন ইমানবোৰ শত্ৰু আছে, য’ত পহু, ভালুক, সিংহ আৰু বাঘ আদিও আছে. আৰু তেওঁলোকৰ শত্ৰুৱে ভেড়াতকৈ দহগুণ বেছি বেগেৰে বৃদ্ধি পায়.

এই প্ৰসংগত এজন মেৰপালকে কি কৰিব, যদি তেওঁৰ এটা ভেড়া হেৰাই যায়? তেওঁ গৈ সেই ভেড়াটোক সকলোতে বিচাৰিব. মানুহো প্ৰভু যীচুৰ পৰা বিপথে পৰিচালিত হৈছে, যিজন ভাল মেৰপালক. ভাববাদী যিচয়াই এই বিষয়ে বিলাপ কৰি কৈছে, “ আমি সকলোৱে মেৰ-ছাগৰ দৰে অপথে গৈছিলোঁ; আমি প্ৰতিজনে নিজৰ নিজৰ পথে ঘুৰিছিলোঁ, আৰু যিহোৱাই আমাৰ সকলোৰে ঘোৰ অধর্মৰ ভাৰ তেওঁৰ ওপৰত দিলে.”(যিচয়া ৫৩:৬).

ভেড়াবোৰ বিপথে পৰিচালিত হ’লেও এজন মেৰপালক আছে যিয়ে তেওঁৰ ভেড়াৰ যত্ন লয়. তেওঁ হৈছে ভাল মেৰপালক, যিয়ে নিজৰ ভেড়াৰ কল্যাণৰ বাবে চিন্তা কৰে. শ শ ভেড়াৰ জাকৰ পৰা এটা ভেড়া হেৰাই গ’লেও তেওঁ হেৰুৱা ভেড়াৰ পিছে পিছে যাব যেতিয়ালৈকে তেওঁ তাক বিচাৰি নাপায়. তেওঁ সেই এটা ভেড়াক কেতিয়াও অৱজ্ঞা নকৰে, কিন্তু প্ৰকৃত চিন্তাৰে তাক বিচাৰিব.

আমাৰ প্ৰভু যীচু আমাৰ ভাল মেৰপালক. তেওঁ হেৰাই যোৱা ভেড়াৰ পিছে পিছে যায়; আৰু কঠিন ভূখণ্ডৰ মাজেৰে খোজ কাঢ়ি গৈ সেই এটা ভেড়াক বিচাৰি পায় যিটো হেৰাই গৈছিল. তেওঁ আন সকলো ভেড়াক মৰুভূমিত এৰি সেই এটা ভেড়াৰ পিছে পিছে যাব.

“আৰু যেতিয়া হেৰুৱাটোক বিচাৰি পায়, তেতিয়া আনন্দিত হয় আৰু নিজৰ কান্ধত তুলি ঘৰলৈ আনে. এইদৰে যেতিয়া তেওঁ ঘৰ আহি পায়, তেতিয়া বন্ধু আৰু চুবুৰীয়া সকলক মাতি একত্ৰিত কৰি তেওঁলোকক কয়, ‘মোৰ সৈতে আনন্দ কৰা; কিয়নো মই হেৰোৱা মেৰ-পোৱালিটো পালোঁ’. ” (লূক ১৫:৫-৬).

যদি আপুনি খ্ৰীষ্টৰ ওচৰলৈ আহে, তেন্তে আপুনি আপোনাৰ সকলো পাপৰ পৰা শুচি হ’ব, আৰু আপুনি সম্পূৰ্ণৰূপে নবীকৰণ হ’ব. আৰু তোমালোকৰ হৃদয়ত বৰ আনন্দ হ’ব; আৰু তোমাৰ হৃদয়ত থকা সেই আনন্দই স্বৰ্গক আনন্দত আনন্দিত কৰিব.

ঈশ্বৰৰ সন্তানসকল, আজি প্ৰভু যীচুৰ ওচৰলৈ দৌৰি আহিবনে? হেৰাই যোৱাসকলক বিচাৰিবলৈ আৰু বচাবলৈ অহা মানুহৰ পুত্ৰই আপোনাৰ বাবে আগ্ৰহেৰে বাট চাই আছে.

অধিক ধ্যান-ধাৰণাৰ বাবে পদ: “ময়েই সজ মেষৰখীয়া; মই নিজৰ মেষবোৰক জানো আৰু মোৰ মেষবোৰেও মোক জানে;  পিতৃয়ে মোক জানে আৰু ময়ো পিতৃক জানো. মই মোৰ মেৰৰ বাবে নিজৰ প্ৰাণকো দিওঁ. ” (যোহন ১০:১৪-১৫)