ਜਨਵਰੀ 08 – নতুন জ্ঞান!

“এই কাৰণে চোৱা, মই তোমাৰ বাক্যৰ দৰেই সকলো কৰিলোঁ. তোমাক মই এনে জ্ঞান আৰু বুদ্ধি থকা মন দিলা যে, তোমাৰ আগেয়ে তোমাৰ তুল্য কোনো হোৱা নাই বা তোমাৰ পাছতো উৎপন্ন নহ’ব.”(১ ৰজা ৩: ১২)৷

ৰজা চলোমনে অনুভৱ কৰিলে যে তেওঁৰ জ্ঞান পৰ্যাপ্ত নহয় আৰু ঈশ্বৰক নতুন জ্ঞান বিচাৰিলে.  তেওঁ প্ৰভুৰ ওচৰত প্ৰাৰ্থনা কৰি এইদৰে কৈছিল: “এতিয়া, হে মোৰ ঈশ্বৰ যিহোৱা, আপুনি মোৰ পিতৃ দায়ূদৰ পদত আপোনাৰ এই দাসক ৰজা পাতিলে, কিন্তু মই সৰু ল’ৰা মাথোন৷ মই বাহিৰলৈ ওলাব আৰু অানকি ভিতৰলৈ সোমাবলৈকো নাজানো.এতেকে আপোনাৰ প্ৰজাসকলৰ বিচাৰ কৰিবৰ অৰ্থে, আপোনাৰ এই দাসক ভাল বেয়া বুজিবলৈ জ্ঞানযুক্ত মন দিয়ক৷ কিয়নো আপোনাৰ এনে বৃহৎ জাতিৰ বিচাৰ কৰা কাৰ সাধ্য?” (১ ৰজা ৩: ৭- ৯)৷

প্ৰভুয়ে এই অনুৰোধটো অতি উপযুক্ত পাইছিল; আৰু ভালদৰে সন্তুষ্ট হৈছিল.  সেয়েহে, প্ৰভুয়ে চলোমনক নতুন, মহান আৰু গৌৰৱময় জ্ঞান প্ৰদান কৰিছিল.

এই নতুন বছৰত, আপুনি প্ৰভুৰ পৰা নতুন জ্ঞান বিচাৰিব নেকি?  বাবিলদেশত ঈশ্বৰে দানিয়েল, শাদ্ৰাচ, মেচাচ আৰু আবেদ নেগোক এনে আচৰিত জ্ঞান প্ৰদান কৰিছিল.  আৰু জ্ঞান আৰু বুজাবুজিৰ সকলো ক্ষেত্ৰতে তেওঁলোক বাবিলৰ সকলো জ্ঞানী লোকতকৈ দহগুণ অধিক জ্ঞানী বুলি জানিব পৰা গৈছিল.  শাস্ত্ৰই এইদৰে কৈছে: “ৰজাই তেওঁলোকক সোধা জ্ঞান আৰু বিবেচনাৰ প্রতিটো প্রশ্নৰ বিষয়ত, তেওঁৰ ৰাজ্যত থকা শাস্ত্ৰজ্ঞ আৰু গণকসকলতকৈ তেওঁলোকক দহগুণে শ্রেষ্ঠ পালে.”(দানিয়েল ১: ২০)৷  যিহোৱাই দানিয়েলক নতুন জ্ঞান প্ৰদান কৰি বাবিলত তেওঁক উচ্চাৰণ কৰিলে, তেওঁ পক্ষপাতদুষ্ট নহয় আৰু আপোনাক নতুন জ্ঞানপ্ৰদান কৰিব.

ঈশ্বৰে এইদৰে প্ৰতিজ্ঞা কৰিছে: “যদি আপোনালোকৰ কাৰোবাৰ জ্ঞানৰ অভাৱ আছে, তেন্তে তেওঁ ঈশ্বৰক সোধক, যিয়ে সকলোকে উদাৰভাৱে আৰু নিন্দা নকৰাকৈ দিয়ে, আৰু তেওঁক দিয়া হ’ব” কিন্তু আপোনালোকৰ কাৰোবাৰ যদি জ্ঞানcৰ অভাৱ হয় তেনেহলে যি জন দিওঁতা ঈশ্ৱৰ, যি জনে গৰিহণা নকৰাকৈ মুক্তহস্তে সকলোকে দান কৰে, তেওঁক যাচনা কৰকd আৰু তাতে আপোনালোকক দিয়া হ’ব.”(যাকোব ১: ৫)৷

জ্ঞানৰ বিষয়ে কওঁতে, প্ৰভুৰ দ্বাৰা প্ৰদান কৰা সাংসাৰিক জ্ঞান আৰু ঈশ্বৰীয় জ্ঞান আছে.  এতিয়া, দুয়োটাৰ মাজত পাৰ্থক্য কি?  জেমছে নিম্নলিখিত শব্দবোৰত এইকথা তেওঁৰ বিশেষণত স্পষ্ট কৰিছে.  “কিন্তু ওপৰৰ পৰা অহা যি জ্ঞান, সেয়ে প্ৰথমে শুদ্ধ, পাছত শান্তিযুক্ত, ক্ষান্ত স্বভাৱী, কোমল-স্বভাৱী, দয়া আদি উত্তম ফলেৰেf পৰিপূৰ্ণ, নিঃসংশয় gআৰু নিৰ্মল”(যাকোব ৩: ১৭).  এই পদত উল্লেখ কৰা কোনো ভাল গুণই সাংসাৰিক জ্ঞানত পোৱা নাযাব.

প্ৰভুয়ে পাঁচনি পৌলক প্ৰচুৰ জ্ঞান প্ৰদান কৰিছিল আৰু সেই ঈশ্বৰীয় জ্ঞানেৰে তেওঁ গীৰ্জাখন নিৰ্মাণ আৰু সম্পাদন কৰিবলৈ চৈধ্যটা বিশেষণ ৰচনা কৰিবলৈ সক্ষম হৈছিল.  সেই বিশেষণবোৰৰ মাজেৰে আপুনি ওপৰৰ পৰা প্ৰেৰণ কৰা ঈশ্বৰৰ জ্ঞান বিচাৰি পাব; আৰু সাংসাৰিক বা মানৱীয় জ্ঞান নহয়.

অধিক ধ্যানৰ বাবে পদ: “ঈশ্বৰৰ জ্ঞান আৰু বুদ্ধিৰূপ ধন কেনে গভীৰ! তেওঁৰ বিচাৰবোৰ বোধৰ কেনে অগম্য! আৰু তেওঁৰ পথ অনুসন্ধান কৰা কেনে অসাধ্য!”(ৰোমীয়া ১১: ৩৩)