নৱেম্বৰ 17 – পানীৰ বাহিৰত!

” সেই বাৰীত পানী দিবৰ কাৰণে এদনৰ পৰা এখন নদী ওলাই আহিছিল আৰু সেই ঠাইৰ পৰাই নদীখন চাৰিটা উপনৈত ভাগ হৈছিল।”(যাত্রাপুস্তক ২: ১০)৷

শাস্ত্ৰত মোচিৰ এক গুৰুত্বপূৰ্ণ আৰু অমলিন অংশ আছে।  ঈশ্বৰৰ আত্মাৰে ভৰি থকা তেওঁ বাইবেলৰ প্ৰথম পাঁচখন কিতাপ লিখিছিল।  তেওঁ এশ বিশ বছৰ বয়সলৈকে জীয়াই আছিল।  তেওঁৰ এশ বিশ বছৰীয়া গোটেই জীৱনটো চল্লিশ বছৰৰ তিনিটা ভাগত বিভক্ত।

প্ৰথম চল্লিশ বছৰত তেওঁক ফাৰোৰ জীয়েকৰ পুত্ৰ বুলি কোৱা হৈছিল আৰু প্ৰাসাদত বাস কৰিছিল।  ফাৰোৰ ছোৱালীয়ে তেওঁক নীল নদীৰ কাষত পাইছিল আৰু তেওঁক নিজৰ পুত্ৰ হিচাপে গ্ৰহণ কৰিছিল।  “মোচি মিচৰীয়া সকলৰ সকলো বিদ্যাত শিক্ষিত হৈ উঠিল। বাক্য আৰু কার্যত তেওঁ মহা-ক্ষমতাশালী হল।”(পাঁচনিৰ কৰ্ম্ম ৭: ২২)৷

যেতিয়া মোচিৰ বয়স চল্লিশ বছৰ আছিল, তেতিয়া তেওঁ নিজৰ লোকসকলৰ বোজা আৰু কষ্ট দেখিবলৈ পাইছিল।  তেওঁ এজন ইজিপ্তীয়ক তেওঁৰ এজন ভাই হিব্ৰুক প্ৰহাৰ কৰা দেখিছিল আৰু তেওঁ মিচৰীয়সকলক হত্যা কৰি বালিত লুকুৱাই ৰাখিছিল।  যেতিয়া ফাৰোৱে এই বিষয়ে শুনিছিল, তেতিয়া তেওঁ মোচিক হত্যা কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিছিল। কিন্তু মোচিয়ে ফাৰোৰ মুখৰ পৰা পলাই মিদিয়ানদেশত বাস কৰিছিল; পৰৱৰ্তী চল্লিশ বছৰৰ বাবে তেওঁৰ শহুৰেকৰ ভেড়াৰ যত্ন লোৱা।

আৰু জীৱনৰ শেষচল্লিশ বছৰত মোচিয়ে ইস্ৰায়েলসকলক মিচৰৰ বন্ধনৰ পৰা নেতৃত্ব দি কনানৰ প্ৰতিশ্ৰুতি দিয়া দেশলৈ লৈ গৈছিল।  গোটেই যাত্ৰাটো বহুত ঘটনাবহুল আৰু পাহৰিব নোৱাৰা বুলি প্ৰমাণিত হৈছিল।  (যাত্ৰাপুস্তক ৩৩: ২১), আৰু ঈশ্বৰে তেওঁৰ সৈতে মুখামুখিকৈ কথা পাতিলে (যাত্ৰাপুস্তক ৩৩: ৯)৷

কেৱল মোচিৰ শৈশৱকাললৈ চাওঁক, যিয়ে পিছৰ বছৰবোৰত এনে গৌৰৱময় অভিজ্ঞতা লাভ কৰিছিল।  তেওঁৰ মাতৃয়ে বুলৰুছৰ এটা জাহাজ তৈয়াৰ কৰি তেওঁক নদীৰ পাৰত ৰখা জাহাজখনত ৰাখি বচাবলৈ চেষ্টা কৰিছিল।  আৰু সেই মাতৃৰ সঞ্চয়কাৰ্য্যৰ বাবে ইস্ৰায়েলৰ সকলোলোকতেওঁলোকৰ বন্ধনৰ পৰা মুক্ত হৈছিল।  নলৰ সেই জাহাজখনত কেৱল কেঁচুৱা মোচিৰ বাবে ঠাই আছিল – আৰু ই তেওঁৰ জীৱন ৰক্ষা কৰিছিল আৰু তেওঁক সুৰক্ষা দিছিল।

আমি আন এটা জাহাজৰ বিষয়েও পঢ়িছিলো যিয়ে ইয়াৰ লোকসকলক বানপানীৰ পৰা সুৰক্ষিত কৰিছিল; এইটো নোহে নিৰ্মাণ কৰা জাহাজ আছিল।  তেওঁ তেওঁৰ গোটেই পৰিয়ালৰ বাবে, আৰু সকলো জন্তু আৰু চৰাইৰ বাবেও সেই জাহাজখন নিৰ্মাণ কৰিছিল।  আৰু সেই জাহাজখনৰ বাবে নোহৰ পৰিয়ালৰ আঠজন সদস্যই ৰক্ষা পৰিছিল।  আৰু আন এটা জাহাজ আছে; জীৱিত জাহাজ; খ্ৰীষ্ট যীচুৰ জাহাজ।  সেইটো হৈছে পৰিত্ৰাণৰ সিন্দুক আৰু ই কেলভাৰীক্ৰছত থকা মূল্যৱান তেজৰ গোহালিৰে নিৰ্মিত।  আমাৰ প্ৰভু যীচুৰ আঘাতহৈছে সেই জাহাজৰ পদক্ষেপ।  ঈশ্বৰৰ সন্তানসকল, নিশ্চিত কৰক যে আপোনাক সেই জাহাজত পোৱা যায়।

অধিক ধ্যানৰ বাবে পদ: “তোমালোকে তেওঁৰ পুত্ৰক সন্মানেৰে চুমাc খোৱা, নহলে তেওঁ তোমালোকৰ ওপৰত ক্রুদ্ধ হ’ব, তোমালোক নিজৰ পথতে বিনষ্ট হবা; কিয়নো তেওঁৰ ক্ৰোধ নিমিষতে জ্বলি উঠিব পাৰে। ধন্য সেইসকল, যিসকলে তেওঁত আশ্ৰয় লয়।”(গীতমালা ২: ১২)