ডিচেম্বৰ 06 – চকু দুটা আঁতৰাই দিয়ক !

“অসাৰ বস্তুবোৰৰ পৰা তুমি মোৰ দৃষ্টি ঘূৰাই আনা; তোমাৰ পথত চলিবলৈ মোক পুনৰ সঞ্জীৱিত কৰা.” (গীতমালা ১১৯:৩৭).

ঈশ্বৰৰ এজন সেৱকৰ আন্তৰিক প্ৰাৰ্থনাৰ এটা অংশ এতিয়াও মনত আছে, বিশ বছৰৰ আগতে. তেওঁ প্ৰাৰ্থনা কৰিছিল: “প্ৰভু, মোৰ চকু অসাৰতাৰ পৰা আঁতৰাই ৰাখক; আৰু মোক তোমাক সম্পূৰ্ণ হৃদয়েৰে বিচাৰিবলৈ মন দিয়ক”. যদি কোনো ব্যক্তিৰ চকু অসাৰতাৰ পৰা আঁতৰাই ৰখা হয়; আৰু ঈশ্বৰৰ প্ৰতি সম্পূৰ্ণ হৃদয়ৰ আকাংক্ষা, তেওঁৰ জীৱনত ইয়াতকৈ ডাঙৰ আশীৰ্বাদ আৰু আৰু থাকিব নোৱাৰে.

চকু মানুহৰ পোহৰ; আৰু ই হৃদয়লৈ খিৰিকীৰ দৰে, আৰু হৃদয়ৰ চিন্তাবোৰ উদঙাই দিয়ে. চকুৱেই বহুতৰ পতনৰ কাৰণ. আমি যি দেখিছো তাত আমি অতি সাৱধান হোৱা উচিত; আৰু আমাৰ চকু প্ৰভুৰ বাবে উৎসৰ্গা কৰা উচিত.

চকুৰ কাৰণে জগতৰ প্ৰথম পাপৰ সৃষ্টি হৈছিল. হৱাই নিষিদ্ধ ফলটোলৈ চাই তাৰ বাবে কামনা কৰিলে. তাইৰ দৃষ্টিত ধুনীয়া আৰু খোৱাৰ বাবে বাঞ্ছনীয় যেন লাগিল.

কিন্তু হায়, সেই চাৱনিয়ে তাইক ঈশ্বৰৰ আজ্ঞা উলংঘা কৰিবলৈ বাধ্য কৰালে; আৰু তাই আৰু আদমৰ ওপৰত অভিশাপ আনিলে. সেই পাপী চকু দুটাই আৰু প্ৰভুক দেখা নাপালে আৰু তেওঁৰ পৰা লুকাই থাকিল.

প্ৰভু যীচুৱে কৈছিল, “ চকুৱেই শৰীৰৰ প্ৰদীপ; এই হেতুকে তোমালোকৰ চকু যদি ভালে থাকে, তেনেহলে তোমালোকৰ গোটেই শৰীৰ দীপ্তিময় হ’ব;  কিন্তু তোমালোকৰ চকু যদি বেয়া হয়, তেনেহলে তোমালোকৰ গোটেই শৰীৰ অন্ধকাৰময় হ’ব. এতেকে তোমালোকৰ তাত থকা পোহৰ যদি আচলতে অন্ধকাৰময় হয়, তেনেহলে সেই আন্ধাৰ কিমান গভীৰ হব! “(মথি ৬:২২-২৩).

ঈশ্বৰৰ নিয়ন্ত্ৰণত নিজৰ চকু সংৰক্ষণ কৰক. ৰাতিপুৱা সোনকালে উঠি যোৱাৰ লগে লগে আপোনাৰ পঞ্চ ইন্দ্ৰিয় সকলোকে প্ৰভুৰ ওচৰত পবিত্ৰ কৰক, জীৱন্ত বলিদান হিচাপে. প্ৰভুৰ অভিষেক তোমালোকৰ চকুত হওক. তেওঁলোকে প্ৰভু যীচুৰ ঐশ্বৰিক প্ৰেম, কৃপা আৰু কৰুণাক প্ৰতিফলিত কৰক. আপোনাৰ চকুৱে খ্ৰীষ্ট যীচুৰ পোহৰ প্ৰকাশ কৰক.

কেতিয়াও পাহৰি নাযাব যে আপুনি আপোনাৰ চকুৰ পোহৰ পাইছে, প্ৰভুক চাবলৈ. দৰ্শন চাবলৈ চকু পবিত্ৰ কৰক; সপোন; আৰু প্ৰভুক তেওঁৰ গৌৰৱময় আগমনত চাবলৈ.

আমি এতিয়া প্ৰভুৰ আগমনৰ অতি ওচৰত. আৰু যদি আপোনাৰ চকু দুটা সংৰক্ষিত হৈ থাকে তেন্তে আপোনাৰ গোটেই হৃদয়খন ঐশ্বৰিক মহিমাৰে ভৰি পৰিব.

ঈশ্বৰৰ সন্তানসকল, পোনে পোনে আগলৈ প্ৰভুৰ ফালে চাওক, ঠিক যেনেকৈ দায়ূদে কৈছিল, “মই মোৰ চকু পাহাৰবোৰলৈ তুলি লওঁ, য’ৰ পৰা মোৰ সহায় আহে”. আৰু আপুনি পাপ জয় কৰিবলৈ সহায় লাভ কৰিব, প্ৰভুৰ পৰা. তেওঁ তোমাৰ চকুক চকুলোৰ পৰা ৰক্ষা কৰিব; আৰু তোমাৰ ভৰি দুখন ফান্দৰ পৰা.

অধিক ধ্যান-ধাৰণৰ বাবে পদ: “মোৰ চকু মুকলি কৰি দিয়া, যাতে মই তোমাৰ ব্যৱস্থাত আচৰিত আচৰিত বিষয়বোৰ দেখা পাওঁ.” (গীতমালা ১১৯:১৮).