জুন 15 – হাত যে আকৃতি !

“ যিহোৱাই কৈছে, “হে ইস্ৰায়েল বংশ, এই কুমাৰৰ দৰে তোমালোকৰ লগত মই জানো ব্যৱহাৰ কৰিব নোৱাৰোঁ?” “হে ইস্ৰায়েল-বংশ, চোৱা! যেনেকৈ কুমাৰৰ হাতত মাটি, তেনেকৈ মোৰ হাতত তোমালোক আছা.”(যিৰিমিয়া ১৮:৬).

প্ৰভুৰ হাতে তোমাক সৃষ্টি কৰিছে; তেওঁ মৃৎশিল্পীও; আৰু তুমি তেওঁৰ হাতত থকা মাটিৰ দৰে. মৃৎশিল্পীৰ দৰে তেওঁ আপোনাক নিজৰ সেৱাৰ পাত্ৰ হিচাপে গঢ় দিয়ে.

সৃষ্টিৰ সময়ত প্ৰভুৱে মাটিৰ ধূলিৰ পৰা, নিজৰ হাতেৰে, নিজৰ প্ৰতিমূৰ্তি আৰু উপমাত মানুহ গঠন কৰিছিল আৰু নাকৰ ফুটাত জীৱনৰ উশাহ দিছিল; আৰু মানুহ জীৱিত সত্তা হৈ পৰিল.

প্ৰভুৱে বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডৰ সকলো দৃশ্যমান আৰু অদৃশ্য বস্তু সৃষ্টি কৰিছিল, কেৱল ‘Let It Be’ বুলি কোৱাৰ দ্বাৰা. কিন্তু যেতিয়া মানুহ সৃষ্টিৰ কথা আহিছিল, তেতিয়া তেওঁ নিজৰ হাতেৰেই তেওঁক গঠন কৰিছিল. কেৱল মানুহক তেওঁ নিজৰ প্ৰতিমূৰ্তি আৰু উপমা দিলে. মানুহৰ বাবে ই কি এক অসাধাৰণ সৌভাগ্য!

কিন্তু মানুহৰ অতিক্ৰমে সেই বিশেষ সুবিধাপ্ৰাপ্ত জীৱনটোক ছিন্নভিন্ন কৰি পেলালে. মৃৎশিল্পীৰ চকাত বিকৃত আৰু ভাঙি যোৱা পাত্ৰৰ দৰে মানুহৰ জীৱন ধ্বংস হৈ গ’ল; পাপ, অভিশাপ আৰু মৃত্যুৱে তেওঁক আগুৰি ধৰিলে. তেওঁৰ সকলো কৰ্তৃত্ব আৰু আধিপত্য চয়তানে কাঢ়ি লৈ গ’ল.

ইয়াক সঠিক কৰিবলৈ আৰু মানুহৰ ওচৰলৈ কৰ্তৃত্ব আৰু আধিপত্য ঘূৰাই দিবলৈ প্ৰভুৱে হাতখন আগবঢ়াই দিলে. আৰু নিজকে পাপৰ বলি হিচাপে অৰ্পণ কৰিলে. তেওঁ ক্ৰুচত নখ বিন্ধি থকা হাত দুখনেৰে মানুহজনক পুনৰ সৃষ্টি কৰিব বিচাৰিছিল. কালভাৰীত পাত্ৰটো পুনৰ গঠন আৰু গঢ় দিয়াটো প্ৰভুৰ কি প্ৰচুৰ অনুগ্ৰহ – সেই একেটা পাত্ৰ যিটো এদনত ছিন্নভিন্ন আৰু ভাঙি গৈছিল?

এজন সংসাৰিক মৃৎশিল্পীয়ে মাটিত পানী ঢালি নিজৰ চকাত থকা পাত্ৰটোক আকৃতি দিব. কিন্তু আমাৰ প্ৰভুৱে – চিৰন্তন মৃৎশিল্পীয়ে আমাক পানীৰে নহয়, নিজৰ হাতৰ পৰা টোপাল টোপালকৈ ওলোৱা তেজৰ দ্বাৰাহে সৃষ্টি কৰিছে. তেওঁ সেই তেজ আমাৰ ওপৰত ঢালি দিয়ে আৰু আমাক নতুন পাত্ৰ – অনুগ্ৰহৰ পাত্ৰলৈ ৰূপান্তৰিত কৰে; সন্মানৰ পাত্ৰ; আৰু মহিমাৰ পাত্ৰ.

যেতিয়া দায়ূদে পাপ কৰিলে, তেতিয়া তেওঁ ভঙা পাত্ৰৰ দৰে হৈ পৰিল. কিন্তু যেতিয়া তেওঁ প্ৰভুৰ ওচৰত চিঞৰিছিল, আৰু ঈশ্বৰৰ সান্নিধ্যত নিজৰ পাপ স্বীকাৰ কৰিছিল, তেতিয়া প্ৰভুৱে তেওঁক পুনৰ প্ৰতিষ্ঠা কৰিছিল আৰু তেওঁক সন্মানৰ পাত্ৰ কৰি তুলিছিল. মোৱাবলৈ যোৱা নয়মী ভঙা পাত্ৰৰ দৰে হৈ পৰিল. কিন্তু যেতিয়া তাই বৈৎলেহমলৈ উভতি আহিল, তেতিয়া যিহোৱাই তাইক সন্মানৰ পাত্ৰ কৰি তুলিলে.

চয়তানে পৰীক্ষা কৰা ইয়োব এটা ভঙা পাত্ৰৰ দৰে আছিল. কিন্তু প্ৰভুৰ হাতে হস্তক্ষেপ কৰিলে, আৰু তেওঁৰ সকলো ক্ষতিৰ ঠাইত তেওঁক দুগুণ আশীৰ্বাদ দিলে, আৰু তেওঁৰ জীৱনটো নতুন কৰি তুলিলে. ঈশ্বৰৰ সন্তানসকল, আপুনি ভঙা পাত্ৰৰ দৰে নেকি? প্ৰভুৱে আপোনাক পুনৰ নতুন সৃষ্টি কৰি প্ৰতিষ্ঠা কৰিব. হেৰুৱাই পেলোৱা সকলোখিনি আপুনি পুনৰ লাভ কৰিব, দুগুণে.

অধিক ধ্যান-ধাৰণৰ বাবে পদ: “আৰু যি সকলক প্ৰতাপৰ কাৰণে তেওঁ আগেয়ে প্ৰস্তুত কৰিলে, সেই অনুগ্ৰহৰ পাত্ৰবোৰত নিজ প্ৰতাপৰূপ ধনৰ বিষয় জনোৱাৰ অভিপ্ৰায়েৰে দয়াও সাধন কৰিলে,”(ৰোমীয়া ৯:২৩).