জুন 10 – আপোনাৰ কান্ধটো দিয়ক !

“প্রতিদিনে আমাৰ বোজা বহন কৰা যিহোৱা ধন্য; তেৱেঁই আমাৰ পৰিত্ৰাণকর্তা ঈশ্বৰ. “(গীতমালা ৬৮:১৯).

আমাৰ প্ৰিয় প্ৰভুৱে আমাৰ বাবে ক্ৰুচ বহন কৰিছিল; আৰু আমিও তেওঁৰ পদাংক অনুসৰণ কৰিবলৈ আৰু আমাৰ ক্ৰুচ কঢ়িয়াই নিবলৈ আহ্বান কৰা হৈছে.

প্ৰভু যীচুৱে কৈছিল, “ যীচুৱে সকলোৰে আগত ক’লে, “কোনোৱে যদি মোৰ পাছত আহিবলৈ ইচ্ছা কৰে, তেনেহলে তেওঁ নিজেই নিজকে অস্ৱীকাৰ কৰিব লাগিবfআৰু দিনে দিনে নিজৰ ক্ৰুচ তুলি লৈ, মোৰ পাছে পাছে আহিব লাগিব.”(লূক ৯:২৩).

তেওঁৰ প্ৰেমত প্ৰভুৱে আমাৰ কান্ধত এটা ক্ৰুচ ৰাখে: আত্মাৰ বাবে বোজা; আৰু মধ্যস্থতাকাৰী প্ৰাৰ্থনাৰ. আমাৰ প্ৰভুৰ নামত আমি ইজনে সিজনৰ বোজা কঢ়িয়াবলৈ আহ্বান কৰা হৈছে (গালাতীয়া ৬:২).

বোজা কঢ়িয়াবলৈ কান্ধটো দিবনে? বিনষ্ট হোৱা আত্মাবোৰৰ বাবে প্ৰাৰ্থনা কৰিবলৈ; জাতিৰ কাৰণে; আৰু তেওঁৰ পৰিচৰ্যাৰ বাবে? আৰু যেতিয়া আপুনি তেনেকুৱা কৰিব, তেতিয়া প্ৰভুৱে আপোনাক নিশ্চয় প্ৰাৰ্থনাৰ আত্মাৰে ভৰাই দিব; আৰু মধ্যস্থতাৰ আত্মা.

এজন ধনী ব্যক্তিৰ সমাধি সেৱাত বহুতে তেওঁৰ কফিন কান্ধত বহন কৰিবলৈ আগবঢ়াইছিল. তেওঁৰ সন্তান আৰু ঘনিষ্ঠ আত্মীয়সকলেও আগবাঢ়ি আহিল, কিয়নো তেওঁলোকে ইয়াক এক বৃহৎ সুবিধা বুলি গণ্য কৰিছিল.

প্ৰভুৰ কামৰ বাবে কান্ধ দিয়া উচিত নহয়নে? যেতিয়া বহুতে তেওঁলোকৰ প্ৰাৰ্থনাৰ অনুৰোধ আপোনাৰ কান্ধত ৰাখে, তেতিয়া আপুনি সেই বোজাবোৰক নিজৰ বুলি গ্ৰহণ কৰা উচিত, আৰু তেওঁলোকৰ বাবে মধ্যস্থতা কৰা উচিত.

চাওকচোন, ভাববাদী যিৰিমিয়াই ইস্ৰায়েলীসকলৰ বোজা কেনেকৈ বহন কৰিছিল? তেওঁৰ বিলাপ পুস্তকত তেওঁ এইদৰে কৈছে: “মোৰ মূৰ জলময়, আৰু মোৰ চকু দুটা চকু-লোৰ ভুমুকস্বৰূপ হোৱা হ’লে! কেনে ভাল আছিল, অহ, মোৰ জাতিস্বৰূপা জীয়াৰীৰ হত হোৱাসকলৰ বাবে দিনে ৰাতিয়ে ক্রন্দন কৰিব পাৰিলেহেঁতেন.”(যিৰিমিয়া ৯:১).

কান্ধটো দিয়াৰ অৰ্থ কেৱল বোজাটো ভাগ কৰাই নহয়, কান্ধত কান্ধত থিয় হোৱাও, একে মনৰে. যেতিয়া নহেমিয়াই যিৰূচালেমৰ দেৱাল নিৰ্মাণৰ পৰিকল্পনা কৰিছিল, তেতিয়া ইহুদীসকলে তেওঁৰ লগত থিয় হৈ সেই কামৰ বাবে তেওঁলোকৰ হাতৰ সংমিশ্ৰণ ঘটালে. “আৰু মই তেওঁলোকক মোৰ ঈশ্বৰৰ হাতৰ বিষয়ে ক’লোঁ, যি মোৰ ওপৰত মংগল হ’ল, আৰু ৰজাই মোক কোৱা বাক্যৰ বিষয়েও ক’লোঁ. গতিকে তেওঁলোকে ক’লে, “মই তেওঁলোকক ইয়াকো ক’লো যে, “ঈশ্বৰৰ মঙ্গলময় হাত মোৰ ওপৰত আছে;” আৰু ৰজাই মোক যি কথা কৈছিল, সেই কথাও তেওঁলোকক জনালোঁঁ. তেওঁলোকে ক’লে, “আহক আমি নিৰ্ম্মাণ কাৰ্যৰ বাবে সাজোঁ হওঁহক.” সেয়ে তেওঁলোকে সেই উত্তম কাৰ্যৰ অৰ্থে নিজৰ হাত সবল কৰিলে.”(নহমিয়া ২:১৮).

ঈশ্বৰৰ সন্তানসকল, তেওঁলোকৰ পৰিচৰ্যাত সত্য আৰু নিষ্ঠাবান হাজাৰ হাজাৰ ঈশ্বৰৰ সন্তানৰ সৈতে হাত মিলাই কান্ধ মিলাই থিয় হওক. মিছনেৰী কামৰ বাবে কান্ধটো দিয়ক; আৰু সুসমাচাৰ প্ৰচাৰৰ কামৰ বাবে. আপোনালোকে একেলগে, একে মনেৰে থিয় হৈ আমাৰ জাতিত আমাৰ প্ৰভুৰ নাম উত্থাপন কৰা উচিত.

অধিক ধ্যান-ধাৰণৰ বাবে পদ: “কিন্তু উপকাৰ আৰু সহভাগিতাৰ কাৰ্য নাপাহৰিব; কিয়নো এনে যজ্ঞত ঈশ্বৰ সন্তুষ্ট হয়.”(ইব্ৰী ১৩:১৬).