ছেপ্টেম্বৰ 16 – জুইৰ পৰা মাত!

“যেতিয়া যিহোৱাই দেখিলে যে, তেওঁক চাবলৈ মোচি এফলীয়া হৈ গৈছে, তেতিয়া জোপোহাটোৰ মাজৰ পৰা ঈশ্বৰে তেওঁক মাতি ক’লে, “হে মোচি, হে মোচি.” তেওঁ ক’লে, “চাওঁক, মই ইয়াতে আছোঁ.”(যাত্ৰাপুস্তক ৩:৪).

জ্বলি থকা জোপোহাৰ মাজৰ পৰা মোচিয়ে নিজৰ আহ্বান গ্ৰহণ কৰিলে. তেওঁ নিজৰ কৰ্তব্য আৰু দায়িত্বও লাভ কৰিছিল; আশ্বাস আৰু উৎসাহ. প্ৰভুৱে তেওঁক নামেৰে মাতিলে, আৰু পৰিচৰ্যাৰ বাবে মাতিলে. “সেয়ে মোৰ ইস্ৰায়েলী লোকসকলক মিচৰৰ পৰা উলিয়াই আনিবলৈ, মই এতিয়া তোমাক ফৰৌণৰ ওচৰলৈ পঠাওঁ.” (যাত্ৰাপুস্তক ৩:১০).

প্ৰভুৱে ডেকা চমূৱেলৰ নামেৰে মাতিলে আৰু তেওঁক এজন মহান ভাববাদী হিচাপে উচ্চ কৰিলে. কিন্তু তেওঁ আশী বছৰ বয়সত মোচিক মাতিছিল. বয়সৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি প্ৰভুৱে কেতিয়াও পাৰ্থক্য নকৰে. যেতিয়া তেওঁ সকলো মাংসৰ ওপৰত নিজৰ আত্মা ঢালি দিয়ে, তেতিয়া তেওঁ প্ৰথমে আপোনাৰ পুত্ৰ-কন্যাক ভৱিষ্যদ্বাণী কৰিবলৈ মাতে. তেওঁ ডেকাবোৰক দৰ্শন চাবলৈ মাতে, আৰু তোমাৰ বুঢ়াবোৰক সপোন দেখিবলৈ মাতে. প্ৰভুৰ জুইয়ে আপোনাক আহ্বানৰ বাবে যোগ্য কৰি তুলিব.

যিহেতু মোচিৰ প্ৰভুৰ আহ্বান আছিল, গতিকে ফৰৌণ, তেওঁৰ যাদুকৰ আৰু তেওঁৰ যাদুকৰীসকলে মোচিৰ ওপৰত জয়ী হ’ব নোৱাৰিলে. হয়, তোমাক মাতি অনাজন বিশ্বাসী. তোমাৰ হাতত ধৰি থকাজন বিশ্বাসী. তেওঁ আপোনাক এনে শব্দ আৰু শক্তিৰে ভৰাই দিব যাৰ বিৰুদ্ধে কোনেও থিয় দিব নোৱাৰে. শাস্ত্ৰই কৈছে, “নিশ্চয়ে যাকোবৰ মাজত লক্ষণ চোৱা দস্তুৰ নাই, ইস্ৰায়েলৰ মাজত মঙ্গল চোৱা কাৰ্য নাই. এতিয়া যাকোব আৰু ইস্ৰায়েলৰ বিষয়ে কোৱা যাব, ‘চোৱা ঈশ্বৰে কেনে কাৰ্য কৰিলে!’” (গণনা পুস্তক ২৩:২৩).

যিদৰে প্ৰভুৰ জুই তোমালোকৰ ওপৰত আছে, তেনেকৈয়ে তোমালোকৰ ওপৰত হেডিছৰ শক্তি কেতিয়াও জয়ী হ’ব নোৱাৰে. নবূখদনেচৰে সাধাৰণতকৈ সাতগুণ বেছিকৈ চুলা গৰম কৰিলেও তোমালোক জ্বলি যোৱা নহ’ব. গতিকে পৰিস্থিতি অনুকূল নহ’লেও প্ৰভুৰ কাম কৰিবলৈ হৃদয়ত সংকল্প লওক. প্ৰভুৱে প্ৰদান কৰা প্ৰতিভা আৰু দক্ষতা ব্যৱহাৰ কৰক, তেওঁৰ নামৰ মহিমাৰ বাবে. প্ৰভু যীচুৱে কৈছিল, “কোনোৱে যদি মোৰ পৰিচৰ্যা কৰিব খোজে, তেনেহলে তেওঁ মোৰ পাছে পাছে আহক; তাতে মই যি ঠাইত থাকোঁ, মোৰ সেৱক জনো সেই ঠাইতে থাকিব; কোনোৱে যদি মোৰ সেৱা কৰে, তেনেহলে মোৰ পিতৃয়ে তেওঁক সমাদৰ কৰিব.”(যোহন ১২:২৬).

স্বৰ্গৰ জুইত নিজকে ভৰাই লোৱা. আপুনি কেতিয়াও পাহৰিব নালাগে যে আপুনি জুইৰ শিখা, যিটো সকলোতে বিয়পি পৰে (ইব্ৰী ১:৭). যেতিয়া আদিম শিষ্যসকলৰ ওপৰত জুই ঢালি দিয়া হৈছিল, তেতিয়া তেওঁলোকে সমগ্ৰ বিশ্বতে গৈছিল আৰু তেনেকৈয়ে গীৰ্জা বৃদ্ধি পাইছিল. প্ৰভুৱে কৈছে, “আৰু দায়ূদ-বংশৰ আৰু যিৰূচালেম নিবাসীসকলৰ ওপৰত মই অনুগ্ৰহ আৰু মিনতিৰ কাৰণে আত্মা বাকি দিম; তেতিয়া তেওঁলোকে মোক যি দৰে বিন্ধিছিল, সেই বিষয়ে তেওঁলোকে চাব. একেটি পুত্ৰৰ কাৰণে বিলাপ কৰা নিচিনাকৈ তেওঁলোকে তেওঁৰ কাৰণে বিলাপ কৰিব আৰু প্ৰথমে জন্মা পুত্ৰৰ বিয়োগত মানুহে বেজাৰ পোৱাৰ দৰে তেওঁলোকে তেওঁৰ কাৰণে মনত বেজাৰ পাব. “(জখৰিয়া ১২:১০). “মই পৃথিৱীত জুই পেলাবলৈ আহিলোঁ আৰু অহ! যদি এই আশা পূর্ণ হৈ আগতেই প্ৰজ্বলিত হলহেতেন.”(লূক ১২:৪৯).

ঈশ্বৰৰ সন্তানসকল, প্ৰভুৱে তোমালোকক কোনো পাপৰ ওচৰলৈ আহিব নোৱাৰা জুইৰ দৰে আৰু কোনো পৰীক্ষাই জয়ী হ’ব নোৱাৰা জুইৰ দৰে শক্তিশালীভাৱে ব্যৱহাৰ কৰিব.

অধিক ধ্যান-ধাৰণৰ বাবে পদ: “উঠা, দীপ্তি দিয়া; কিয়নো তোমাৰ পোহৰ আহিছে, আৰু যিহোৱাৰ গৌৰৱ তোমাৰ ওপৰত উদয় হৈছে.” (যিচয়া ৬০:১).