এপ্ৰিল 24 – আপোনাৰ পত্নীক ভাল পাওক !

“হে পুৰুষ সকল, খ্ৰীষ্টে ষেনেকৈ মণ্ডলীক প্ৰেম কৰিলে আৰু তাৰ কাৰণে নিজকে শোধাই দিলে, তেনেকৈ আপোনালোকেও নিজ নিজ ভাৰ্যাক প্ৰেম কৰক; ” (ইফিচীয়া ৫:২৫).

“সেইদৰে স্বামী সকলে নিজ নিজ ভাৰ্যাক, নিজ নিজ শৰীৰ বুলি প্ৰেম কৰা উচিত. যি জনে নিজ ভাৰ্যাক প্ৰেম কৰে, তেওঁ নিজকেই প্ৰেম কৰে.” (ইফিচীয়া ৫:২৮).

পাঁচনি পৌলে ইফিচীয়াৰ ৫ম অধ্যায়ত স্বামী-স্ত্ৰীক পৰামৰ্শ দিছে. আৰু পত্নীসকলক উপদেশ দি থাকোঁতে তেওঁ কৈছে “স্ত্ৰীসকল, প্ৰভুৰ দৰে নিজৰ স্বামীৰ অধীন হওক” (ইফিচীয়া ৫:২২). আৰু স্বামীক পত্নীক ভাল পাবলৈ কয়. পৰিয়াল গঢ়িবলৈ হ’লে বশ আৰু মৰম থকাটো অপৰিহাৰ্য.

স্বামীয়ে পত্নীক কেনেকৈ ভাল পাব লাগে? খ্ৰীষ্টই মণ্ডলীক যেনেকৈ প্ৰেম কৰিছিল, ঠিক তেনেদৰে তেওঁলোকেও প্ৰেম কৰা উচিত. শাস্ত্ৰই খ্ৰীষ্ট যীচুক প্ৰেমৰ আদৰ্শ হিচাপে উপস্থাপন কৰিছে.

হয়, প্ৰভু যীচুৱে মণ্ডলীক ভাল পোৱাৰ বাবে তেওঁ নিজৰ তেজেৰে মণ্ডলী ক্ৰয় কৰিছিল. মণ্ডলীৰ প্ৰতি তেওঁৰ প্ৰেম দেখুৱাবলৈ তেওঁ মণ্ডলীক ‘শৰীৰ’ আৰু নিজকে ‘মূৰ’ বুলি তুলনা কৰিছিল. গীৰ্জা হৈছে প্ৰভু যীচুৰ বাবে কইনা, যিজন দৰা.

তেওঁৰ লোকসকলে এনে ঐশ্বৰিক প্ৰেম অনুভৱ কৰিবলৈ, যে তেওঁ পুৰুষ আৰু নাৰীক সৃষ্টি কৰিলে; আৰু বিবাহৰ প্ৰতিষ্ঠান প্ৰতিষ্ঠা কৰিছিল. তেওঁ লগতে কৈছিল যে পুৰুষ আৰু নাৰী একত্ৰিত হ’ব আৰু এক মাংস হ’ব আৰু প্ৰেমৰ বান্ধোন সৃষ্টি হ’ব (আদিপুস্তক ২:২৪, মাৰ্ক ১০:৮).

শাস্ত্ৰই কৈছে, “যি কি নহওক, আপোনালোক প্ৰতিজনে নিজ নিজ ভাৰ্যাক নিজৰ নিচিনাকৈ প্ৰেম কৰক আৰু ভার্য্যায়ো উচিত মতে নিজৰ স্বামীক সন্মান কৰক.” (ইফিচীয়া ৫:৩৩).

পৰিয়াল সকলো মানৱ সম্পৰ্কৰ ভেটি. যেতিয়া এটা পৰিয়াল প্ৰেমেৰে ভৰি পৰে; ভাল সঙ্গতি আৰু হৃদয়ৰ একতা উপভোগ কৰে, সেই পৰিয়ালটো নিশ্চয় পৃথিৱীত এটা ক্ষুদ্ৰ স্বৰ্গ হ’ব. সেই ঘৰখন ঈশ্বৰৰ সান্নিধ্যৰে ভৰি পৰিব; আৰু ইয়াত পবিত্ৰ আত্মাৰ মহিমা আৰু আনন্দ থাকিব.

বহু পৰিয়ালৰ বৰ্তমানৰ পৰিস্থিতি কি? প্ৰেমৰ অভাৱত পৰিয়ালৰ ভেটিবোৰেই কঁপিছে; খং আৰু ক্ৰোধৰ বাক্যই শান্তি ধ্বংস কৰে; আৰু পৰিয়ালৰ প্ৰাৰ্থনাৰ সময় টেলিভিছনে লয়. ইমানবোৰ পৰিয়াল এইবোৰ কাৰকৰ বাবেই ভাঙি বিচ্ছিন্ন হৈ পৰিছে. সম্পৰ্ক ভঙা আৰু বিবাহ বিচ্ছেদৰ সংখ্যা বৃদ্ধিৰ কাৰণ আৰু কি হ’ব পাৰে?

শাস্ত্ৰই কৈছে, “প্ৰজ্ঞাই নিজৰ ঘৰ সাজিলে” (হিতোপদেশ ৯:১). “জ্ঞানী মহিলাই তাইক গঢ়ি তোলে” (হিতোপদেশ ১৪:১). “প্ৰভুৱে গৃহ নিৰ্মাণ কৰে” (গীতমালা ১২৭:১). “তিনিটা ৰছী সোনকালে ভাঙি নাযায়” (উপদেশক ৪:১২). যেতিয়া স্বামী-স্ত্ৰীয়ে প্ৰভুৰ লগত মিলি ঘৰ সাজিব, তেতিয়া তেওঁলোকৰ ঘৰত ঐশ্বৰিক প্ৰেম থাকিব. পৰীক্ষাৰ ধুমুহা বা প্ৰত্যাহ্বানৰ হাৰিকেন যিয়েই নহওক কিয়, সেই ঘৰটো লৰচৰ নকৰে বৰঞ্চ চিৰদিনৰ বাবে থিয় হৈ থাকিব.

অধিক ধ্যান-ধাৰণাৰ বাবে পদ: “কিয়নো কোনেও নিজৰ শৰীৰক কেতিয়াও ঘৃণা নকৰে; কিন্তু পৰিপুষ্ট কৰি তাৰ যত্ন লয়. সেইদৰে খ্রীষ্টয়ো মণ্ডলীক ভালপায়.” (ইফিচীয়া ৫:২৯)