এপ্রিল 11 – পাপৰ ক্ষমাকাৰী !

“ কিয়নো মোৰ যি তেজ, এয়া নিয়মৰ তেজ৷ অনেকৰ পাপ মোচনৰ কাৰণে উলিওৱা হৈছে, সেয়ে এই.”(মথি ২৬:২৮).

যীচুৰ তেজৰ পৰা আটাইতকৈ ডাঙৰ আৰু প্ৰথম আশীৰ্বাদ, হৈছে পাপৰ ক্ষমা. পাপৰ ক্ষমা নাই, তেজ নিক্ষেপ নকৰাকৈ. কেৱল যীচুৰ তেজে আমাৰ পাপ আঁতৰাই আমাক শুচি কৰে.

ইহুদীসকলে নিজৰ পাপৰ ক্ষমাৰ বাবে পশু বলি দিছিল. মুছলমানসকলে বিশ্বাস কৰে যে জীৱ-জন্তুৰ তেজৰ দ্বাৰাহে পাপ ক্ষমা কৰিব পৰা গ’ল. আমাৰ জাতিৰ অনা-ইহুদীসকলে, আগতে ঘোঁৰা বলি দিছিল. আজিও আদিবাসীসকলৰ পাপৰ ক্ষমাৰ বাবে জীৱ-জন্তু বলি দিয়াৰ প্ৰথা আছে. আফ্ৰিকাৰ বহু ধৰ্মইও জীৱ-জন্তু বলি দিয়াত বিশ্বাস কৰে.

এতিয়া গুৰুত্বপূৰ্ণ প্ৰশ্নটো হ’ল: “যীচুৱে আমাৰ হৈ নিজকে বলিদান হিচাপে কিয় আগবঢ়াব লাগে?”. প্ৰথমতে, তেওঁ ধাৰ্মিকসকলৰ ঈশ্বৰ; তেওঁ কৃপাৰ ঈশ্বৰো. সাধাৰণতে ধাৰ্মিকতা আৰু অনুগ্ৰহ ইটোৱে সিটোক ছেদ নকৰিব বা লগ নাপাব. কিন্তু যদি তেওঁলোকে ইজনে সিজনক লগ পায়, তেন্তে সেয়া কেৱল আমাৰ প্ৰভু যীচুত.

ধাৰ্মিক ঈশ্বৰে পাপ আৰু অধৰ্মৰ বাবে শাস্তি দিব লাগে. কিন্তু শাস্তি ইমানেই ভয়ংকৰ, আৰু যিটো মানুহে সহ্য কৰিব নোৱাৰে. সেইবাবেই অনুগ্ৰহৰ ঈশ্বৰে, সেই শাস্তি নিজৰ ওপৰত ল’বলৈ ইচ্ছুক. আমাৰ হৈ তেওঁক মাৰপিট আৰু কোব খাইছিল; আৰু আমি যি শাস্তি ল’ব লাগিছিল, সেই শাস্তি গ্ৰহণ কৰিলে.

শাস্ত্ৰই কৈছে, “ কিন্তু আমাৰ বিদ্রোহী কার্যবোৰৰ বাবে তেওঁক খোচা হ’ল, আমাৰ পাপবোৰৰ বাবে গুড়ি কৰা হ’ল. আমাৰ শান্তিৰ বাবে তেওঁক শাস্তি দিয়া হ’ল, আৰু তেওঁৰ আঘাতৰ দ্বাৰাই আমি সুস্থ হলোঁ.”(যিচয়া ৫৩:৫).

এই ধাৰণাটো বুজাবলৈ এটা কাহিনী আছে. এবাৰ এজন ন্যায়াধীশৰ পুত্ৰই, চুৰি কৰিছিল আৰু তেওঁক পিতৃৰ আগত আনিছিল, বিচাৰৰ বাবে. যদিও সেয়া তেওঁৰ পুত্ৰ আছিল, বিচাৰকজনে অতি সৰল আছিল আৰু বিশটা চাবুকৰ শাস্তি দিছিল. কিন্তু ঠিক পিছৰ মুহূৰ্ততে বিচাৰকজনৰ পুত্ৰৰ প্ৰতি মমতা ভৰি পৰিল. তাৰ পিছত পিতৃ হিচাপে তেওঁ নিজৰ পোছাক আঁতৰাই পুত্ৰৰ হৈ চাবুকবোৰ নিজৰ ওপৰত লোৱাৰ সিদ্ধান্ত ল’লে.

এই ঘটনাৰ সাক্ষী হৈও পুত্ৰই অপৰাধমূলক কামত লিপ্ত হৈ থাকিব পাৰিবনে? তেওঁ কেতিয়াও তেনেকুৱা কৰিব নোৱাৰিব. সি নিজৰ পাপৰ পৰা আঁতৰি গ’লহেঁতেন, যি মুহূৰ্তত সি দেউতাকে সহ্য কৰিবলগীয়া শাস্তি আৰু যন্ত্ৰণা গ্ৰহণ কৰা দেখিলেহেঁতেন. ঈশ্বৰৰ সন্তানসকল, প্ৰভু যীচুৰ ফালে চাওক. আমাৰ হৈ কালভাৰীত নিজকে বলিদান হিচাপে আগবঢ়োৱা প্ৰভুক ধন্যবাদ আৰু প্ৰশংসা কৰক.

অধিক ধ্যান-ধাৰণাৰ বাবে পদ: “ কিয়নো ঈশ্বৰৰ সেই প্ৰিয়জনত, তেওঁৰ তেজৰ দ্বাৰা আমি মুক্তি পালোঁ; তেওঁৰ উপচি পৰা অনুগ্রহৰ দ্বাৰা আমি পাপৰ ক্ষমা পালোঁ”(ইফিচীয়া ১:৭)