আগস্ট 01 – ৰাখিবলৈ!

“ঈশ্বৰ যিহোৱাই মানুহক নি এদন বাৰীত ৰাখিলে যাতে তেওঁ তাত কাম কৰে আৰু তাৰ যত্ন লয়।” (আদিপুস্তক ২: ১৫)৷

ঈশ্বৰে তেওঁৰ প্ৰতিচ্ছবি আৰু সদৃশতাত মানুহ সৃষ্টি কৰিছিল আৰু তেওঁক গোটেই পৃথিৱীৰ ওপৰত আধিপত্য আৰু কৰ্তৃত্ব প্ৰদান কৰিছিল।  আৰু ঈশ্বৰে তেওঁক এদন ৰ বাগিচাত ৰাখিছিল, যাতে তেওঁ কঢ়িয়াব পাৰে আৰু ইয়াক ৰাখিব পাৰে।

আপুনি প্ৰভু আৰু পবিত্ৰ অভিষিক্তসকলৰ দ্বাৰা মূল্যৱান মুক্তিও সংৰক্ষণ কৰা উচিত।  আপুনি আপোনাৰ বাবে তেওঁৰ আহ্বান আৰু উদ্দেশ্যৰ যোগ্য হ’বলৈ জীৱন যাপন কৰা উচিত।  আমাক অৰ্পণ কৰা অধিৰাজ্য আৰু কৰ্তৃত্ব ৰখা আৰু সংৰক্ষণ কৰাটো অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ।

কিন্তু প্ৰথম ব্যক্তি আদমে তেওঁৰ আহ্বান পালন নকৰিলে আৰু চয়তানক প্ৰতাৰণা কৰিবলৈ অনুমতি দিলে।  তেওঁ ঈশ্বৰে নিষিদ্ধ কৰা ফলবোৰ খাবলৈ আৰু সৰ্পৰ প্ৰতি আগ্ৰহী হোৱাৰ সিদ্ধান্ত লৈছিল আৰু ঈশ্বৰৰ বিৰোধী চয়তানক তেওঁৰ আধিপত্য বিক্ৰী কৰিছিল।  সেয়েহে, তেওঁ পাপ আৰু বন্ধন, অভিশাপ আৰু মৃত্যুত পৰিছিল।  ৰোগ আৰু ৰোগে তেওঁক ধৰি ৰাখিছিল আৰু তেওঁৰ গোটেই জীৱন ধ্বংস হৈ গৈছিল।  পাপে মানুহৰ জীৱন ধ্বংস কৰিলে, তিনিটা ধৰণে।  প্ৰথমতে, শাৰীৰিক ক্ষয়।  দ্বিতীয়তে, আত্মাৰ দাগ আৰু তৃতীয়ত, প্ৰভুৰ সৈতে মানুহৰ আত্মাৰ মাজত সম্পৰ্ক হেৰুওৱা।

সৰ্বোপৰি, তেওঁ নিজৰ আধিপত্য আৰু কৰ্তৃত্ব হেৰুৱাইছিল, আৰু চয়তানৰ ফান্দত পৰিছিল আৰু পীড়িত হৈছিল।

আদমক মূলতঃ শাসন কৰিবলৈ সৃষ্টি কৰা হৈছিল আৰু গৌৰৱ আৰু সন্মানৰ মুকুট পিন্ধোৱা হৈছিল।  কিন্তু যেতিয়া তেওঁ পাপত পৰিছিল, তেতিয়া তেওঁ অভিশাপ হৈ পৰিছিল।  আৰু আদমৰ বাবে গোটেই পৃথিৱীখন পাপৰ বন্ধনত পৰিণত হৈছিল।

শাস্ত্ৰত এইদৰে কোৱা হৈছে: “আমি জানোঁ যে, আমি ঈশ্বৰৰ সন্তান হওঁ আৰু গোটেই জগত মিছাকৈয়ে চয়তানৰ অধীনত আছে৷” (১ যোহন ৫: ১৯)৷  কিন্তু ঈশ্বৰে সেই অৱস্থাত মানুহক এৰিদিব নিবিচাৰিছিল।  তেওঁ তেওঁক সেই পতিত অৱস্থাৰ পৰা উঠাই নিবলৈ দৃঢ় সংকল্প লৈছিল আৰু প্ৰভুক পঠিয়াবলৈ, চয়তানৰ মূৰটো পিষ্ট কৰিবলৈ আৰু মানুহক মুক্তি দিবলৈ প্ৰতিশ্ৰুতি দিছিল।

পিতৃ ঈশ্বৰে চয়তানক এইদৰে কৈছিল: “মই তোৰ আৰু নাৰীৰ মাজত, তোৰ বংশ আৰু নাৰীৰ বংশৰে মাজত শত্রুতা সৃষ্টি কৰিম; তেওঁ তোৰ মূৰ গুড়ি কৰিব আৰু তই তেওঁৰ ভৰিৰ গোৰোহা গুড়ি কৰিবি।” (আদিপুস্তক ৩: ১৫)৷  ঈশ্বৰে এতিয়াও পতিত মানুহজনক ভাল পাইছিল আৰু তেওঁৰ একমাত্ৰ পুত্ৰক আমাৰ মুক্তি ক্ৰয় কৰিবলৈ পঠিয়াবলৈ ইচ্ছা কৰিছিল।  প্ৰভু যীচুৱে এদন বাগিচাত মানুহে হেৰুওৱা সকলো বোৰ ৰক্ষা কৰিবলৈ নিজৰ জীৱন আগবঢ়াবলৈ বাছি লৈছিল।

ঈশ্বৰৰ সন্তান, প্ৰভুৰ দ্বাৰা আপোনাক দিয়া আধিপত্য আৰু কৰ্তৃত্ব, ইমান মূল্যৱান আৰু উৎকৃষ্ট।  আৰু সেইবোৰ ৰাখিবলৈ আৰু সংৰক্ষণ কৰিবলৈ অতি সাৱধান হ’ব।

অধিক ধ্যানৰ বাবে পদ: “তেৱেঁই আমাক আন্ধাৰৰ পৰাক্ৰমৰ পৰা উদ্ধাৰ কৰি নিজ প্ৰেমৰ পুত্ৰৰ ৰাজ্যত স্থানান্তৰ কৰি থ’লে৷ (কলচীয়া ১: ১৩)।