আগষ্ট 21 – যিহোৱাই বিলামৰ চকু মেলিলে !

“তেতিয়া যিহোৱাই বিলিয়মৰ চকু মুকলি কৰিলে, খোলা তৰোৱাল হাতত লোৱা যিহোৱাৰ দূতক বাটৰ মাজত থিয় হৈ থকা তেওঁ দেখিলে; তেতিয়াই তেওঁ মূৰ দোঁৱাই উবুৰি হৈ পৰিল.” (গণনা পুস্তক ২২:৩১).

যিদৰে প্ৰভুৱে বাৰ্টিমিয়াছৰ চকু মেলিলে, ঠিক তেনেদৰে তেওঁ বহুতৰে আধ্যাত্মিক চকু মেলিছে, আজিও. যিহোৱাই বিলিয়মৰ চকু কেনেকৈ মেলিলে? যিদিনা প্ৰভুৱে তেওঁৰ চকু মেলিলে, তাৰ পৰাই তেওঁ নিজকে নতুন নাম দিলে, “যি মানুহৰ চকু মেলিছে” (গণনা পুস্তক ২৪:৩).

বিলিয়াম ভাববাদীক মজুৰিৰ বাবে ভাড়াত লৈছিল, ৰজা বালাকে ইস্ৰায়েলক অভিশাপ দিবলৈ.  কিন্তু ঈশ্বৰে ইতিমধ্যে বিলিয়ামক আজ্ঞা দিছিল আৰু কৈছিল, “তুমি তেওঁলোকৰ লগত নাযাবা; আপুনি লোকসকলক অভিশাপ নিদিব, কিয়নো তেওঁলোক ধন্য’ (গণনা পুস্তক ২২:১২).

যেতিয়া প্ৰভুৱে বিলিয়মৰ চকু মেলিলে, তেতিয়া তেওঁ নিজৰ বাক্যটো লৈ ক’লে: “তিয়া তেওঁ এই ভৱিষ্যৎ বাণী পাই নিজৰ পদ্যৰূপে গাই গাই ক’লে, বিয়োৰৰ পুত্ৰ বিলিয়মে কৈছে, যাৰ চকু সম্পূর্ণ মেলা আছিল, সেই পুৰুষে কৈছে,

হে যাকোব, তোমাৰ তম্বুবোৰ কেনে সুন্দৰ! হে ইস্ৰায়েল, তোমাৰ আবাসবোৰ কেনে মনোহৰ!”(গণনা পুস্তক ২৪:৩,৫-৬).  এইদৰে তেওঁ ইস্ৰায়েলৰ সন্তানসকলক অভিশাপ দিয়াৰ পৰিৱৰ্তে আশীৰ্বাদ দিলে.

ঈশ্বৰৰ সন্তানসকল, আজি যদি তোমালোকৰ চকু মেলি দিয়া হয়, তেন্তে তোমালোকে টানি অনা তৰোৱালখন লৈ থিয় হৈ থকা স্বৰ্গদূতক দেখা নাপাবা, কিন্তু আমাৰ প্ৰেমময় প্ৰভু যীচু খ্ৰীষ্টক দেখা পাব, যিয়ে তেওঁৰ বহুমূলীয়া তেজ বোৱাইছিল; আৰু কালভাৰীৰ ক্ৰুচত তোমালোকৰ বাবে নিজৰ জীৱন ত্যাগ কৰিলে.  আমাৰ ওপৰত যি শাস্তি আহিব লাগিছিল, সেই শাস্তি তেওঁ নিজৰ ওপৰত লোৱা নাছিলনে?  সেই মহান ত্যাগৰ কামটো গ্ৰহণ কৰক আৰু পঞ্জীয়ন কৰক, আপোনাৰ হৃদয় আৰু মনত.

যিসকলৰ চকু মেলিছে, তেওঁলোকক প্ৰভুৱে স্থান দিব, বহুতৰ বাবে আশীৰ্বাদ হিচাপে.  পৃথিবীৰ নিমখৰ নিচিনা হ’ব; আৰু জগতৰ পোহৰ হিচাপে.  গতিকে ঈশ্বৰৰ অভিষিক্ত সন্তানসকলৰ বিৰুদ্ধে কেতিয়াও উঠিব নালাগে.  আৰু কেতিয়াও তেওঁলোকৰ বিৰুদ্ধে কথা নকওক.

যেতিয়া ঈশ্বৰৰ মানুহ স্মিথ উইগলছৱৰ্থ অসুস্থ হৈ পৰিল, তেতিয়া তেওঁ নিজৰ সতীৰ্থ ঈশ্বৰৰ দাসসকলক তেওঁৰ বাবে প্ৰাৰ্থনা কৰিবলৈ কোৱা নাছিল.  অলপ পিছতে পুত্ৰৰ মাজলৈ ৰোগ বিয়পি পৰিল.  যদিও তেওঁ পুত্ৰৰ বাবে আন্তৰিকতাৰে প্ৰাৰ্থনা কৰিছিল, তথাপিও তেওঁ কোনো উন্নতি দেখা নাপালে.  তেতিয়াই প্ৰভুৱে তেওঁৰ চকু মেলিলে আৰু তেওঁ নিজৰ অহংকাৰ উপলব্ধি কৰিলে. তেওঁ নিজৰ পাপ স্বীকাৰ কৰিলে, আৰু তেওঁৰ সতীৰ্থ দাসসকলক তেওঁৰ বাবে প্ৰাৰ্থনা কৰিবলৈ ক’লে; আৰু নিজৰ আৰু পুত্ৰৰ বাবে সম্পূৰ্ণ সুস্থতা লাভ কৰিলে.

চকু মেলিছেনে আৰু পবিত্ৰতাৰে খোজ কাঢ়িছেনে?  আপুনি ঈশ্বৰৰ ইচ্ছা পালন কৰি আছেনে?  প্ৰভুৰ আগত তোমালোকৰ পথবোৰ সৎ নেকি?

ঈশ্বৰৰ সন্তানসকল, আপোনাৰ জীৱনৰ সমালোচনাত্মক পৰ্যালোচনা কৰক আৰু প্ৰভুৰ বাবে আপোনাৰ জীৱন পুনৰ উৎসৰ্গা কৰক.

অধিক ধ্যান-ধাৰণৰ বাবে পদ: “যিজনে নিজৰ পাপ ঢাকি ৰাখে, তেওঁৰ উন্নতি নহব; কিন্তু যিজনে নিজৰ পাপ স্বীকাৰ কৰি সেইবোৰ ত্যাগ কৰে, সেই জনে দয়া পাব.” (হিতোপদেশ ২৮:১৩).