আগষ্ট 20 – তেওঁ হাগাৰৰ চকু মেলিলে !

“তাৰ পাছতে ঈশ্বৰে হাগাৰৰ চকু মুকলি কৰাত তেওঁ এটা কুৱাঁ দেখা পালে; তেতিয়া হাগাৰে সেই কুৱাঁৰ কাষলৈ গৈ নিজৰ ছালৰ মোনাটোত পানী ভৰাই ল’ৰাক পান কৰালে. ” (আদিপুস্তক ২১:১৯).

পুৰণি নিয়মৰ ক’তো আমি পঢ়া নাই যে প্ৰভুৱে অন্ধৰ চকু মেলিছে. নতুন নিয়মত আমি প্ৰভু যীচু খ্ৰীষ্টৰ বাহিৰে আন কোনোৱে অন্ধৰ চকু মেলি দিয়াৰ কথা পঢ়া নাই.  প্ৰভুৱে বহু লোকৰ মন আৰু আধ্যাত্মিক চকু মেলিছে

তেওঁ প্ৰথমে আদম আৰু হৱাৰ চকু মেলিলে.  দ্বিতীয়তে, তেওঁ হাগাৰৰ চকু মেলিলে, আৰু তাই পানীৰ কুঁৱা এটা দেখিলে, আৰু তাৰ মিঠা পানীৰে তাইৰ সন্তানৰ পিয়াহ পূৰণ কৰিলে.  একেদৰে আজি যদি আপোনাৰ চকু মেলি দিয়া হয়, তেন্তে প্ৰভুৱে আপোনাৰ বাবে প্ৰস্তুত কৰা মহান আশীৰ্বাদ আৰু ফোয়াৰাবোৰ আপুনি দেখিব.

বহু সময়ত প্ৰভুৰ উপস্থিতি, সহায় আৰু আচৰিত কামবোৰ ওচৰতে থাকিব.  কিন্তু পৃথিৱীৰ বোজা আৰু চিন্তাই আপোনাৰ হৃদয়খন বন্ধ কৰি ৰাখিছে, সেই আশীৰ্বাদবোৰ আপুনি চাব পৰা নাই. এনে পৰিস্থিতিত প্ৰভুৰ ফালে চাওক – সেই পৰ্বত য’ৰ পৰা আপোনাৰ সহায় আহে.  হয়, আপোনাৰ চকুপানী দেখা ঈশ্বৰ আপোনাৰ প্ৰতি মৰমিয়াল, যত্নশীল আৰু বিবেচনাশীল.

ফিলিষ্টীয়াসকলক পৰাস্ত কৰাৰ পাছত চিমচোনে পিয়াহত ভুগিছিল. শাস্ত্ৰই কৈছে, “তাতে যিহোৱাই লেহীত থকা, কুণ্ডৰ নিচিনা দ ঠাইত শিল ফালি বাট উলিওৱাত তাৰ পৰা পানী ওলাল. তেতিয়া তেওঁ জলপান কৰাৰ পাছত প্ৰাণত চেতনা পালে; এই হেতুকে তাৰ নাম অয়িন-হক্কোৰb ৰখা হ’ল; সেই জলৰ ভুমুক এতিয়ালৈকে লেহীত আছে.” (বিচাৰকৰ্ত্তাবিলাক ১৫:১৯).

মাৰাৰ তিতা পানী মিঠা কৰা গছজোপা, ওচৰতে আছিল.  কিন্তু মোচিয়ে সেই কথা নাজানিছিল. প্ৰভুৱে যেতিয়া মোচিৰ চকু মেলিলে, তেতিয়া তেওঁ সেই আচৰিত গছজোপা দেখিলে. যেতিয়া তেওঁ তাক পানীত পেলাই দিলে, তেতিয়া পানী মিঠা হ’ল.

যেতিয়া অব্ৰাহামে নিজৰ পুত্ৰক মৰিয়া পৰ্ব্বতলৈ লৈ গ’ল, তেতিয়া প্ৰভুৱে তাত বলিদানৰ বিকল্প হিচাপে এটা মেৰ পোৱালিক আজ্ঞা দিলে.  মেৰটো তাত থাকিলেও অব্ৰাহামে সেই কথা নাজানিছিল. কিন্তু যেতিয়া তেওঁৰ চকু মেলি গ’ল, তেতিয়া তেওঁ ভেড়াটোক শিংবোৰত জোপোহাত ধৰা দেখিলে আৰু পুত্ৰৰ সলনি হোম বলিদানৰ বাবে উৎসৰ্গ কৰিলে.

আজি আপোনালোকৰ বাবে এটা ফোয়াৰা মুকলি কৰা হৈছে. চকু মেলি ইমানুৱেলৰ ঘাঁবোৰ চাওক (জখৰিয়া ১৩:১). সেই ঘাঁবোৰৰ পৰা বৈ অহা তেজৰ ফোৰাটোৱে তোমাৰ পাপবোৰ ধুই পেলায়. আৰু আপুনি চিৰন্তন মৃত্যু আৰু হেডিছৰ পৰা সাৰি যাব পাৰে

কেৱল ফোয়াৰাটোৱেই নহয়, জীৱনৰ নদীখনো দেখা পাব. সেইটোৱেই হৈছে ঈশ্বৰ আৰু মেৰ পোৱালিৰ সিংহাসনৰ পৰা ওলোৱা স্ফটিকৰ দৰে পৰিষ্কাৰ জীৱনৰ পানীৰ বিশুদ্ধ নদী.  আৰু সেই নদীৰ পাৰত আপুনি জ্ঞানৰ বাক্য, জ্ঞানৰ বাক্য আৰু প্ৰকাশৰ দান লাভ কৰিব.  ই আপোনাক আধ্যাত্মিক উপহাৰ আৰু শক্তি দিব (১ কৰিন্থীয়া ১২:৮-১০).  ঈশ্বৰৰ সন্তানসকল, এই উপহাৰবোৰ আপোনালোকৰ আধ্যাত্মিক চকুৰ দৰে হ’ব, লুকাই থকা বস্তুবোৰ প্ৰকাশ কৰিব.

অধিক ধ্যান-ধাৰণৰ বাবে পদ: “তুমি মোৰ আগত প্ৰাৰ্থনা কৰা; তাতে মই তোমাক উত্তৰ দিম, আৰু তুমি নজনা মহত আৰু অগম্য কথা তোমাক জনাম.’ (যিৰিমিয়া ৩৩:৩).