অক্টোবৰ 18 – মন্ত্ৰালয়ৰ বাবে সত্তৰজন নিযুক্ত!

” এইবোৰ কথা কোৱাৰ পাছত প্ৰভু যীচুৱে আন সত্তৰ জনক নিযুক্তি কৰিলে৷ তাৰ পাছত তেওঁ নিজে যি যি নগৰ আৰু ঠাইত যাব বিচাৰিছিল, সেইবোৰ ঠাইলৈ দুজন দুজনকৈ পঠিয়াই দিলে। “(লূক ১০: ১)৷

ঈশ্বৰে আপোনাক পবিত্ৰ আত্মা প্ৰদান কৰিছে যাতে আপুনি আপোনাৰ পৰিচৰ্য্যা আৰু আনক প্ৰভুৰ ওচৰলৈ অনাত কাৰ্যকৰী হ’ব পাৰে।  সেয়েহে, আপোনাৰ আধ্যাত্মিক প্ৰতিভাক কেতিয়াও সমাধিস্থ নকৰিব।  আপোনাৰ ওচৰত সুযোগ থাকক বা নহওঁক, আপুনি তেওঁৰ বাক্যটো নিষ্ঠাৰে ঘোষণা কৰা উচিত।

এনে বহুতো লোক আছে যিয়ে আত্মা আৰু তেওঁৰ উপহাৰৰ শক্তি লাভ কৰিবলৈ বিচাৰে।  কিন্তু তেওঁলোকে প্ৰভুৰ বাবে পৰিচৰ্য্যা কৰিবলৈ তেওঁলোকৰ ব্যক্তিগত ত্যাগ কৰিবলৈ মন নিদিব।  “যীচু তাৰ পৰা যাওঁতে দুজন অন্ধ লোক তেওঁৰ পাছে পাছে গ’ল। তেওঁলোকে চিঞৰি চিঞৰি কবলৈ ধৰিলে, “হে দায়ুদৰ বংশৰ সন্তান, আমাক দয়া কৰক।”  পাছত যীচু যেতিয়া ঘৰ আহি পালে, সেই অন্ধ দুজন তেওঁৰ ওচৰলৈ আহিল। তেতিয়া যীচুৱে তেওঁলোকক সুধিলে, “মই এই কম কৰিব পাৰোঁ বুলি তোমালোকে বিশ্বাস কৰা নে?” তেওঁলোকে তেওঁক ক’লে, “হয় প্ৰভু, কৰোঁ।”  (মথি ৯: ৩৭- ৩৮)৷

আপুনি আধ্যাত্মিক অভিজ্ঞতাৰ শীৰ্ষত উপনীত হ’ব পাৰে আৰু নিৰন্তৰ পৰিচৰ্য্যাৰ জৰিয়তে আপোনাৰ জীৱনত উন্নতি লাভ কৰিব পাৰে।  তেওঁ তেওঁৰ শিষ্যসকলক দুই এটাকৈ পঠিয়াইছিল আৰু চিহ্ন আৰু আশ্চৰ্যৰ জৰিয়তে তেওঁৰ বাক্যনিশ্চিত কৰিছিল।

প্ৰভুয়ে এইদৰে কৈছে, “তোমালোকে মোৰ অৰ্থে মাটিৰ যজ্ঞবেদী নিৰ্মাণ কৰিবা, আৰু তাৰ ওপৰতে তোমালোকৰ হোম-বলি, সমজুৱা বলি, মেৰ-ছাগ, আৰু ষাঁড়গৰুবোৰ উৎসৰ্গ কৰিবা। যি ঠাইবোৰত মই মোৰ নাম গৌৰৱম্বানিত কৰিম, সেই সকলো ঠাইতে মই তোমাৰ ওচৰলৈ আহি তোমাক আশীৰ্ব্বাদ কৰিম”(যাত্ৰাপুস্তক ২০: ২৪)৷  আপোনাৰ মন্ত্ৰালয়ৰ স্থান যিয়েই নহওঁক – সেয়া চিকিৎসালয় হওঁক, বা কাৰাগাৰ হওঁক বা ৰাস্তাৰ কোণহওঁক, প্ৰভু আপোনাৰ সৈতে থাকিব আৰু আপোনাক শক্তিশালী কৰিব।

প্ৰভুয়ে এইদৰে কৈছে, “এই সকলো বিষয় তেওঁৰ শিষ্য সকলে প্ৰথমতে বুজি পোৱা নাছিল; কিন্তু যেতিয়া যীচু মহিমাম্বিত হৈ উত্তোলিত হ’ল, তেতিয়া তেওঁলোকৰ মনত পৰিল যে, শাস্ত্ৰত এই বিষয়ে লিখা আছিল আৰু তেওঁলোকে তেওঁৰ কাৰণে এনে কৰ্ম কৰিছিল।”(যোহন ১২: ২৬)। সেয়ে হামনে ৰজাক ক’লে, “ৰজাই যি জনক সন্মান দিবলৈ ইচ্ছা কৰে,  তেওঁৰ বাবে যি বস্ত্র ৰজাই পৰিধান কৰে সেই ৰাজকীয় বস্ত্র দিয়া যাওক, আৰু ৰাজকীয় মুকুটৰ সৈতে যি ঘোঁৰাত ৰজা উঠে, সেই ঘোঁৰা দিয়া যাওক (ইষ্টাৰ ৬: ৭-৮)।  যেতিয়া এজন সাংসাৰিক ৰজাই এজন ব্যক্তিক ইমান পৰিমাণে সন্মান কৰিব পাৰে, তেতিয়া আপোনাৰ স্বৰ্গীয় ৰজা, পিতৃ ঈশ্বৰে আপোনাৰ পিঠিত চাপৰ মাৰি আপোনাক কয়, “ভাল, ভাল আৰু বিশ্বাসী সেৱক”!

প্ৰভু নিজেই তেওঁৰ মন্ত্ৰীসকলৰ বাবে উত্তৰাধিকাৰ আৰু অংশ।  তেওঁ বিচাৰে যে সেইটো তেওঁৰ সেৱকসকলৰ বাবে ভাল।  তেওঁ তেওঁৰ মন্ত্ৰীসকলক জুইৰ শিখা তৈয়াৰ কৰে” স্বর্গৰ দূত সকলৰ বিষয়ে ঈশ্বৰে কৈছে, “তেওঁ নিজৰ দুত সকলক বায়ুৰূপে আৰু নিজৰ সেৱক সকলক অগ্নিশিখাৰূপে তৈয়াৰ কৰে।”(ইব্ৰী ১: ৭)।  “তোমাৰ বিৰুদ্ধে গঢ়া কোনো অস্ত্ৰ সাফল নহ’ব; আৰু তোমালোকক দোষাৰোপ কৰা প্রতিজনকে তোমালোকে দোষাৰোপ কৰিবা। যিহোৱাৰ দাস সকলৰ এয়ে জন্ম স্বত্ত্ব, আৰু তেওঁলোকে মোৰ পৰা পোৱা সমর্থন” এয়াই যিহোৱাৰ ঘোষনা।”(যিচয়া ৫৪: ১৭)৷

ঈশ্বৰৰ সন্তান, বহুসংখ্যক লোকে এতিয়াও এজন প্ৰকৃত ঈশ্বৰক চিনি পোৱা নাই আৰু অন্ধকাৰত বাস কৰি আছে।  আমাৰ দেশত লাখ লাখ লোক আছে, যিসকলে বাওঁ হাত আৰু সোঁ হাতৰ মাজৰ পাৰ্থক্য নাজানে।  আমি সকলো ৰাষ্ট্ৰৰ শিষ্য বনোৱাটো আমাৰ প্ৰভু যীচুৰ মহান আয়োগ।  প্ৰথম পদক্ষেপ হিচাপে, আপুনি অন্ততঃ আপোনাৰ চুবুৰীয়াৰ সুসমাচাৰ ঘোষণা কৰিছে নেকি?

অধিক ধ্যানৰ বাবে পদ: “তাতে কোনো শাও নহ’ব। সেই নগৰত ঈশ্বৰ আৰু সেই মেৰ-পোৱালিৰ সিংহাসন থাকিব আৰু তেওঁৰ দাস সকলে তেওঁক সেৱা কৰিব৷  তেওঁলোকে তেওঁৰ মুখ দেখা পাব; আৰু তেওঁলোকৰ কপালত তেওঁৰ নাম লিখা থাকিব।(প্ৰকাশিত বাক্য ২২: ৩- ৪)